XII'gn. Pio'ren eriotzan

Manterola, G.

 Lurbira-zear irrati-egoz izpar itun au:

 «Il-Aa Doipurua...».

 «Eleiza-alde, otoitz ta otoitz», Aita onaren

 iltamu-gogoa.

 Gizadi danak, biotz zarrada, samin, zorrotza

 laster agertu dau.

 Bañas kristauok Aita galduaz dogun samiña

 nok azalduko dau?...

 Sinisteduna ta sinisgeak arrigarriro

 goraltzen batera,

 aintzazko itzak, maite-goralben, lur-zabalaren

 ertzetik-ertzera.

 Adimen argi, yakitun sakon, biotz kementsu,

 maitasun-geznari,

 zoritxardunen Aita samur ta arduratsua...

 Kristo'n Ordelari.

 Gizadiaren gidari argi, ekaitz-naspillen

 artean eguzki,

 zintso, kementsu, yaungabekeri, indarkeri ta

 guzurren zigorti.

 Bake maitalle berdingabea, lor eta samin

 guztien gañetik,

 eguzki-antzez, argi-beroa zabal ondoren

 yoanda luditik.

 Eleiz-edesti arrigarrian, giza-gurenen

 artean gurena,

 maite ginduzan, maite ginduen Aita on Pio

 Amabigarrena

 Zoritxarreko mundu naspildu, aldi onetan

 dagiyogun arren,

 Berak ain maite eban bakes bialdu daigun

 ugari len-bat-len.