Munduaren ezikusiaren erdian

 Kopla batzuek ipini gabe

 hau da dedan zoramena,

 aztu baino len jarri behar det

 atzo ikusi nuena.

 Jakin zazue nola

 arriskuan dagola

 arroegi bizi dena.

 Zer pena!

 Asko bustiko dala seguru

 ur haundian dabilena.

 Lengo batean tabernan nintzan

 zerbait hartzeko asmuan,

 lagun onekin t'edari goxoz

 lasai antxean nenguan.

 Orduan azaldu zen

 denoi erreparatzen,

 liburu asko zituan

 eskuan.

 Bekoki beltza jarritzen zuen

 gizon haundien moduan.

 Tximista beltzak botatzen zitun

 sua zekarren begitan,

 imintzio ta komeri haundik

 tabernako denon bistan.

 Ez zigun esan «gabon»,

 bost ajola zitzaion

 lagunak zer moduz ziran

 bixitan.

 Hitz erdi gabe hasi zitzaigun

 marruka eta erritan.

 «Ikus zazue lagun maiteak

 zer haserre dakardan nik,

 ez nun espero nere bizitzan

 gertatuko zitzaidanik.

 Kultura ez da maite,

 ta horretan dugu kalte.

 Ez al daukazute minik

 saminik?

 Hrtti hau ez baldin bada aldatzen

 azkar banoa hemendik»

 Makakorruak izenak ziran,

 eten zitzaigun solasa.

 Aho zabalik ta entzundakoa

 eztarritik ezin pasa.

 Nai izan nion moztu,

 amorru hura hoztu.

 Inork laguna ezin lasa,

 zer jasa!

 Ezin ulertu mutiko harek

 zerabilkien jolasa.

 «Noraino heldu da herri astoak

 dakarren ingnorantzia,

 ezin da bizi buru lanetik

 ni bezain gizon jantzia.

 Alferrik ematea

 astoei konfitea.

 Latza da nere trantzia,

 hiltzia!

 Posible al da nere librua

 inork ez irakurtzia.

 Praixku «Txepetxa» gizon ona da

 bat umila aurkitzera.

 Baina izan degu bere trumoia

 ezagutzeko aukera.

 Hartu du kub'erdia,

 ixil zegon jendia,

 boteaz burutik bera,

 gainera!

 «Ez hadi etor astoagana

 belarri-haundi deitzera!»

 Txakur haundia laztandu eta

 txikia jotzen badute,

 kaxkarrak ere bere gogua

 noizpait behar zuen bete.

 Hiruzpalau liburu

 eta guztien buru

 joan nai al huen gazte,

 hain fuerte?

 Hik ere «zerbait bahaizela uste»

 ta gero «mierda pa usté».