|
Mila bederatzirehun eta
Mila bederatzirehun eta
larogei ta hamargarrena,
beti gogoan izan dugu
urte hontako udazkena,
abenduaren zortzian gaude,
egunik aproposena,
Ikastolaren erakusteko
pozez beterik barrena.
Hasierako agur bero bat,
adiskide eta lagunak,
Jinkoak gorde biezazkizue
dirua eta ondasunak,
zuen premian izango gara
ordaintzeko gastu denak,
limosnatxo bat, otoi! eskatzen
nonbait gara ezagunak
Nafarroako Tuteran ez da
jendea horren nagia,
ongi zekiten txabola hura
zela zarpailegia,
ziztrina eta saguek jana,
zeharo desegokia,
kopeta zeukan ilun izena
izanagatik Argia.
Ibili arren aspaldi atzetik
ez da lortu berehala,
leku berri bat, ederragoa,
gustokoa ta zabala,
aurtengo udan oraindik askok
ezin sinetsi bezala,
uste genuen zezenak berriz
harrapatu gintuela.
Etxe polit hau ikuste hutsak
alegratzen du begia,
garbiro behar dugu mintzatu,
aitortu klaro egia:
fede gutxiko ergel artean
ni nintzen buruzagia,
zezen kolperik gabe halere
aurkitu behitegia.
Ikastolako patioan orain
a zer nolako korridak!
etxekoandre zintzo guztiak
kezkati eta larriak,
beren umeak hondarrez daude
zikinak eta zerriak,
zaudete lasai! hori agintzen du
Pedagogia Berriak.
Aste hauetan pasa ditugu
makina bat katramila,
Zuzendaria gertatu zaigu
bizkorra eta abila,
hemen borrokan aritu ordez
ihes joan senar bila,
biba gure Esther, bejondeiola,
zoriontsu bizi dadila!
Gauzak honera jarraituz gero,
ikasle gehitze azkarra,
laister izango da ikastetxe
handiagoren beharra,
erdietsiko da hori ere,
etzazue egin farra,
oso setatiak gara eta
Erriberako Nafarrak.
Ikastolaren historiak du
sei urtetako luzera,
ez dira izan errazak bere
jaiotza eta haziera,
nekeak alai hartu ditugu,
begiratuz aurrera,
lanean gogor gora altxatzeko
Euskara eta Tutera.
Gizalegeak irakasten du
eskertzearen artea,
gure ongile denen izenez
ezin eman nik partea,
aipatuko dut Nafarroako
Ikastolen Elkartea,
eta honera egun hurbildu
zareten lagunartea.
|
