Nere lagun baten obian

Lopez eta Alen, Franzisko

 Emen naukazu, eta emen nago,

 Geiago egon nayean,

 Otoitz nereak ikusirikan

 Banatzen zure gañean.

 ¡Nere laguna! Maite ninduzun

 Biotzetikan lurrean,

 Zugan jarririk dauzkat begiyak,

 Pentsamentuba zeruan.

 Zure biziko udaberriyan

 Jaunak eraman zinduan

 Amaren gandik, lagunen gandik,

 Penaz emen utzirikan.

 Begiranazu goi ortatikan

 Gaur nola etorri naizan,

 Nabillelako beti bezela

 Beti zu ikusi naian.

 Nere gogoan ikusten zaitut

 Iñola asper eziñik,

 Atzo bezela, alkarturikan,

 Gañera iruriturik;

 ¡A! Bañan gero itz egitean

 Zure izenaz deiturik

 Gertatutzenda nere ondoan

 Gurutze beltz au bakarrik

 Ta zuriaren parian franko

 Ikusten ditut jarriyak,

 Diruritenak zelai batian

 Lorien gisa aziyak.

 ¡Zenbat penakiñ otedaude ¡bai!

 Zenbat negarrez bustiya

 .......................

 .......................

 Egunen batez baldin bagera 

 Alkartutzen gu Zeruan,

 ¿Ez algerade maite izango

 Giñan bezela munduan?