Aita zana marinela zen ta bizioa ezarri

Lizaso, Sebastian

 1

 Aita zana re marinela zen ta bizioa ezarri

 Lehenak eta orainak nola dakarren hainbat lokarri

 Gaztetan nigan sentitzen nintzen itxasoaren egarri

 Ontzi batean lehen ere musu eman genion elkarri

 Hura joan zen eta geroztik nabil estu eta larri

 Neretzat ere urteak pasa ohean nago elbarri

 Olatu hots horiek dirade neretzako bizigarri.

 2

 Nahiz marinelak jarri ez izan merezi hainbeste gradu

 Lagun zirenei orain ohetik zerbait nabi diet bialdu

 Zoritxarrean gauzak estu ta langabezia ugaldu

 Baina halare nere lagunak itxaropenik ez galdu

 Geroa ere bistan dago ta naiz etorkizuna zaildu

 Segi horretan ofizioari al degun bezala heldu

 Arrai freskoa lasai ekarri orduan al bada saldu

 Lurrean ere zerjanik ez da urak ematen ez badu.

 3

 Hamaika ordu urean pasa eguzkitik ilargira

 Gauean ere polita bait da itxasoaren dizdira

 Ez dakienak zail da jakiten han ohi degun ikusmira

 Ni hemen baina nere lagunak oraindik han ari dira

 Aitona zartu egonagatik batere ez zait kupida

 Oroitutzen zait lehen egindako horrenbeste tirabira

 Egunen baten irtetzen banaiz ni etxeko atarira

 Azken arnasa eman nahi nuke itxasoari begira.