Don Juan Txikiari

Lazkano, Imanol

 -1-

 «Don Juan txiki» beti nuen nik

 artzai ta lagun jatorra;

 bere illeta Arrua goian,

 ura momentu gogorra!

 Gogoaz kontra an izan nuen

 ixillune derriorra,

 bertso auekin ordaindu nai det

 beregan daukadan zorra.

 -2-

 Mundutar kutsuz jantziak, baiña

 gera izaki arrotzak;

 emengo festak bukatzen ditu

 azken sententzi zorrotzak.

 Orrek aldizka goibeltzen ditu

 gizon askoren biotzak.

 Olako zerbait egin dit neri

 apaiz orren eriotzak.

 -3-

 Xamur zun bere biotza, eta

 argi bere bekokia;

 ardi gaixoak larratutzeko

 guztiz artzai egokia.

 Erri osoak deitzen genion

 «gure Don Juan txikia»;

 orain nor aundik beteko ote du

 berak utzi dun tokia?

 -4-

 Txiro botoa bear bezela

 egin zuen apaizgintzan;

 ta fundizio baten zebillen

 beartsuenaren gisan.

 Eskuak latz, ta biotza bigun,

 zituen bere bizitzan;

 eta azkenik, izardipean,

 lanaren zepoan il zan.

 -5-

 Lana danentzat izanagatik

 gogorra eta gazia,

 erakutsi du nundik dan gizon

 zuzenen irabazia.

 Apaiz, ta apaiz ez geranentzat,

 ba degu zer ikasia;

 jorratzen iñork jarrai nai ba du

 erein da utzi du azia.

 -6-

 Urko guztiak maite zenitun,

 guziz maitasun senduan;

 denei lagundu eta alaitu,

 beste pozik etzenduan.

 Baiña gizon bat bizi dan arte

 ez da eskertzen munduan.

 Merezi ainbat goraldutzeko

 il egin bear zenduan.

 -7-

 Mundua utzi ta aldegiteko

 ez izanarren berandu,

 gizarajuak, Kristo-gisara,

 kaliz gogorra edan du.

 Jainkoak ere bere ondora

 zerbaitegatik eman du,

 guri gizon bat ostu diguta

 aingeru bat beregandu.

 -8-

 Eme ta geza ez intzan behintzat,

 ire bizitza arruan;

 ik, apaizgintza, gizatasuna

 sendatutzeko arruan.

 Ire lagunak esan gentzakek

 nunai ta buru arruan:

 berriz olako apaiz bizkorrik

 sartuko al da Arruan?!

 -9-

 Besteak beste, zenbat jaialdi,

 azkenengo bost illetan!

 Bizkorragorik izan ote da

 bizietan ta illetan?!

 Begiak malkoz beterik, eta

 dar-dar buruko illetan.

 Masail legorrik ez nun ikusi

 Arruan, bere illetan!

 -10-

 Korputz ta anima, gau eta egun,

 alako lanaren Juan;

 il ere berdin, guztiz presaka,

 Jainkuak deituta juan.

 Zeruetara egatu intzan

 martiri baten tajuan;

 gure txanda-re urbil duk eta

 belaxe arte, Don Juan!