Belea eta acheria

La Fontaine

 Musde bele zagon haritz tontorrean,

 Haidorik zadukala gasna bat mokoan

 Aldiz acheri Jauna goizdanik jeikia

 Zabilan non eraiki bere gozaria.

 Usainac sudurra yo dioneko,

 Bele gasna-dunaz ohartu deneko.

 Egun on Jaun Bele, maltudrrak diotzo:

 Zoin zure ikhusteak gaur demaiten plazer!

 Nere begietan ala, baitzare eder

 Egiaz hain eder balitz zure kanta.

 Nola baita zure luma distianta;

 Oihan hautan segur ez laite jarabic

 Abere ez hegaztin, hazinda ez choririk

 Ederrez zurekin iharde lironic

 Elhe legun hautaz pazia guzia

 Senti du beleac kantatu nahia:

 Mokho beltz zabala dueneko ideki

 Gazna badoako lurrerat itzen.

 Erne horren beha zagon acheria.

 Segur azaiteko bere ase-aldia,

 Ez balitz belea izatu hain gaizo

 Acheriak egin etzukeien freko.

 Hark urriki bazukien

 Zin ere egin omen zuen

 Bainan ez berantche baizen

 Berriz etzutela

 Atzemanen horla.

 Oy! zembat mundu huntan oin bitako acheri,

 Bele gaizoen gostuz ohi diren bizi!

 Bethi da lausengaria

 Entzuillen gostuz hazia.

 Fable edo alegiac Lafontenetaric jaun Goyetche (aphezak).

 berechiz hartuak franxesetik eskuararat bertxutan itzuliac.

 Hirriz, ongia eta egia

 Irakhax ez daitezkeia!