Errebala, lehen eta orain

Kostitxiki

 Bertso saio eder bat

 egiteko nahia,

 «lehiaketa» itxuran

 genuen bataia.

 Paperean ezartzen

 beharko da saia,

 baserritik kalera

 jarririk talaia.

 ERREBALA, zu zaitut

 gaurko kantu gaia.

 Azkoitiko herriko

 kale bat izatez,

 Hiru-iturrin hasten da

 esaten dutenez.

 Urola dakarrela

 albotik marmarrez,

 Izarraizko aldea

 hartzen du afanez.

 Santa Klara gainera

 babesa emanez.

 Trokotxo ta Baroiko

 zelai ta behiak,

 beste batzuk txabola

 ta animaliak.

 Badira etxe zaharrak,

 badira berriak.

 Nahiz ta kalean izan

 bizitza oinarriak

 ezin esan direla

 kaletar guriak.

 Txikitako kontuak

 datoz niregana,

 aski aldatu baita

 hemen panorama.

 Kittarraneko hortan

 zegon aduana,

 gero nagusitzen zen

 Piotarren klana.

 Errebal pasatzea

 ez genuen broma!

 Santa Klara maiteak

 ez ditu inoiz utzi,

 pekatuan kristauak

 ez ditezen jauzi.

 Don Jose Maria zen

 etxe hartan nagusi.

 «Aingeru» bat lenengoz

 han nuen ikusi.

 Ziriza kanpantxila

 habito ta guzi.

 «Materixen» bagenun

 «perixe» galanta.

 Txerri kurrinka edo

 txakurraren zaunka,

 baserritik txahalak

 marru eta kaka.

 Etxaluzi ez zion

 egingo ez hanka,

 puntilaz ezin bazen

 porrarekin kanka!

 Lenengo aldiz tabernan

 da hara nolatan:

 txahala matarira

 eta handik bueltan,

 Azanekoek zuten

 Taberna zahar hartan

 Aittarekin batera

 gizon koxkor plantan,

 hamarretako ederra

 egin genuen bertan.

 Oraindik hor dabiltza

 baziren bi tipo,

 materian estalpe

 koltxoi ta lapiko.

 Ez izanagatikan

 oso katoliko,

 nazionalitatea

 eman eta kito!

 Errebaldarrak dira

 BONBA ta KIRIKO.

 Disputa bat badute

 ta, hara zergatik:

 Errebalik ez dela

 gora San Josetik.

 Bertakoa ez naiz da

 epaituko dut nik.

 Nahiz autentikoenak

 Santa Klara aldetik,

 denak edaten dute

 Uxerko uretik.

 Elkar ezagutzeko

 lekua eskola,

 haiek ta gu batera

 gauza, hara nola!

 Zeozer ikasiak

 jokatzen futbola,

 errebaldarren kontra

 Larrainan aproba.

 Denak talio zuen

 hanka edo bola.

 Etsaien hankapean

 gure Euskalerria,

 elkarrengana bildu

 ginen gazteria;

 batzuk eskaini zuten

 zeukaten guztia.

 Gogoratuta ere

 nolako arrabia!

 Peru lagunak hantxe

 galdu zun bizia.

 Beste norbaiten falta

 egun da nabari,

 gure Kepa baizuten

 kaiolan ezarri.

 Hauxe litzake denon

 zinezko nahikari,

 txori bat gehiago izan

 auzoan kantari.

 «Errebalau baitu hark

 bere urrezko kabi.

 Beraz, ez badu honek

 orduko tankera,

 kale ta baserrtar

 gaur ere batera.

 Azaneko tabernan

 lengoen antzera,

 orain soziedadean

 elkartzeko era

 jan da edanak ezik

 BERTSOAK GAINERA!