Herrerako zenbait gora-behera
Kixkur
Bertso batzuek ateratzea
gauden lekutik kalera
mesederikan eite ezbadure
ez da izango galera.
Adierazi nahi dut hemengo
berri gutxi gora behera,
zer moduz bizi geraden jakin
nahi dunak badu aukera.
Lendabiziko esan behar dut
non kristo aurkitzen geran.
Espainiaren erdi aldean
dagon Manchako Herreran.
Txakur mordo bat dago zaindari
«hotel» hontako sarreran,
trailan dagoen zakurra askoz
politago da aukeran.
Alde denetan badaude hemen
ez dakit zenbat zaindari,
arrazoi onik ez dadukate
ta txarra berriz ugari,
mutur beltzetan gorrotoa ere
ikusten zaie nabari.
Iruditzen zait hauxe degula
infernuaren atari.
Leioak eta ateak daude
burni barrotez hertsiak
giza legerik funtsezkoenak
hankapean ehortziak.
Hainbat amets txar eragiten dit
horma hauen presentziak
askatu arte iraungo ahaldu
daukagun pazientziak.
Bederatziak aldera edo
jaikitzen gera goizian
eguneroko leloan baina
beti zerbaiten pozian.
Nola edo hala denbora pasa
ikasten da jolasian
horma txuriei begira edo
haruntz ta honuntz pasian.
Mutur gozoa ez dute jartzen
hemengo zenbait zaindarik
aparte xamar ibilitzia
komeni da hoietarik.
Eguneroko bizitza hontan
ez da arazo faltarik,
hoietako bat gure hizkuntza
zapaldu nahia delarik.
Gure hizkuntzan idatzitako
gutun edo eskutitza
bidalitako zuzenbidera
iristea nahiko gaitza.
Nondikan gehien izorratuko
horretan gogor dabiltza.
Eguneroko borroka hontan
tira biraka gabiltza.
Asko gustatzen ez bazaigu ere
kartzela honen tankera
geure arteko Euskadi txiki
bat sortzen saiatzen gera.
Arazo pranko badugu baina
poliki goaz aurrera.
Txinaurriak'e lan haundirikan
ez du egiten kolpera.
Nolabait ere adierazi dut
zer bizitza daramagun,
era honetan aurkitzen gera
ia hirurehun euskaldun.
Diferentzirik ez dago hemen
ez aberats, ez behardun.
Denok baigera presoak eta
askatasunen alargun.
Hamar bertsotan agurtu nahi dut
euskaldunon aberria,
agur baitaere lore politak
dakargun udaberria,
agur maitea, agur semetxo
aita eta baserria.
Gora euskera, gure hizkuntza
ta gora Euskal Herria.
