inprimatu
Atozkit!
Izenburua:
Atozkit!
Sinadura:
Jauregi Etxenagusia, Luis [Koldobika] (Jautarkol)
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Jauregi, Koldo

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1920
Argitalpenaren urtea:
2
Alea:
21.zk.
Orrialdea:
132-133

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Atozkit!

 

Jauregi, Koldobika

 

 Biotzetik-biotz, eskale gaxoa

 bezelaxe dabil eskatzen beroa

 Josu Maitalea

 maitasun-zalea

 gure zoriona

 besterik nai ez dun gure Maite ona.

 

 Neonek neguan arrats otz batean

 leiotik ikusi nuan ate-ertzean.

 bere ille zuria

 elurrez josia...

 Dardaizka, baņa zai

 atea irikiko noiz ote-zan ernai.

 

 ­Ikusi ziņudan! Ama-zai gosiak

 egon oi diran lez, kabian txoriak.

 ­Ikusi ziņuan!.

 ¨Nolaz ez barruan

 biotza samindu?

 ¨Noletan sartzeko; ba, Maite, ez agindu?

 

 Eta iriki nion ­au nize zoruna!

 ta orduan jun zan etxetik ituna,

 te antxe su-alboan

 itz-egin ondoan

 laztandu niņuan

 eta-lo-artu nun, beraren kolkuan.

 

 ­Ura lo eztia! Ura bai arratsa!

 ­Ludi-atsegiņak ­ai! diran lokatza!

 ­Ura maitasuna!

 ­ura bai-zoruna!

 biotzean-miņa

 gero uzten ez dun zorun ta atsegiņa.

 

 Atozkit berriro, atozkit, Maitea,

 oroitu nitaz ta jo nire atea.

 Geroztik leioan

 nago zure usmoan

 an datorztenetan

 Zure irudia noiz ikusiko detan.

 

 Atoz, emaiazu orduko ardoa,

 ogi eztitsua ta musu beroa.

 Berriz besarkatu,

 Zurekin ni batu,

 ez nenditzat, arren,

 Zugandik aldendu ez be eriotzarren.

 

 ¨Noletan maiterik gabe udaberrian

 bakarrikan bizi txoria kabian?

 ¨Nola espetxean

 bizi bere etxean

 bezain poz gizona?

 ¨Ez da au espetxea, ba, ordutik ona?

 

 Atozkit, urtu da bideko elurra

 ta etxean bai-da naiko jan t' egurra:

 piztiak jun dira

 igesi mendira:

 baratzan ostera,

 jaio dira lorak igazko antzera.

 

 Atozkit bestela nioni Zu-billa

 jungo naiz eskuan artuta makilla

 basotik-basora

 ta ibar-betik gora

 artzaia bezela

 ardi galduaren billa dabillela.

 

 Atoz geigo ez det nai emengo loia

 baizik izan zure jopu ta morroia

 ta saririk gabe

 izan zu ni-jabe.

 ­Morrontza zoruna

 azkatasun oso ematen diguna!

 

 Eguna Zu gabe netzat da illundia

 Zu zera ta nire begien argia.

 Atozkit, Maitea,

 jo nire atea:

 lilia bezela

 lekaro aunetan, ba, ilko naiz bestela.

 


inprimatu