inprimatu
Artzaiarena
Izenburua:
Artzaiarena
Sinadura:
Jauregi Etxenagusia, Luis [Koldobika] (Jautarkol)
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Jauregi, Koldo

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1922
Argitalpenaren urtea:
4
Alea:
45.zk.
Orrialdea:
138

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Artzaiarena

 

Jauregi, K.

 

 Ator, aiskide, ator nigonontz, mendira:

 ator txoria joan oi-dan lez, kabira.

 

 Zumardi itzaltsu baten an zaukat txabola

 eskuz neonek eraldutako kaiola.

 

 ­Kaiola! Baņa kaiola burni gabea

 txoriarentzat oi-dan bezela ortzea.

 

 Ator mendian urtu dek-eta elurra

 ta udaberria elduta poztu dek lurra.

 

 Txabol-aurrean abes-zegitek txoriak

 ta josi dituk lore bikaņez mendiak.

 

 Urrunka asi dek bere kabian usoa

 ta abesten eper, uretxindor ta zozoa.

 

 Ator, ba, bizi nai ba-dek azke ta lasai

 Goiko jaunaren bakarrik bildur eta alai.

 

 ¨Bai ole-dakik zer dan barrengo alaia?

 ¨Nun or nabaitu loretxu orren usaia?

 

 Agian sari ezpain gaņetan bai para

 ta biotz-barru-barruan berriz negarra.

 

 Emen kerizpe atsegingarri onetan

 arkituko dek, mutil, zoruna benetan.

 

 Sarri eldu dek mendira zorun-txoria

 utzirik Zeru goi-goiko bere kabia.

 

 Ator eorrek ikusiko dek agian

 egan, artzaiak jolas-dagiten aldian.

 

 Maiz jarriko dek gure txabolan aurrean

 bere egal zuri-azpian sartu gaitean.

 

 Ator, mendira, niganontz, ba, ator, mutilla

 ara or zaukat iretzat artzai makilla.

 

 Txabolan naiko esne ta talo beroa,

 nai aņa ardiki, gazta, ogia ta ardoa.

 

 Gertu iturria mur-mur-dagila dijoa

 garbi ta otza elurra bera lakoa.

 

 Artzaiak egin dizketek txistu berriak:

 ire zai artzai, artzaņora-eta ardiak.

 

 Arratsaldetan ­emengo irrintzi t'eresak!

 Emen beteko dituk ire uste ta ametsak.

 

 Ator, ba, artzaia, lenbailen, ator, mendira

 ator txoria joan oi dan lez kabira.

 

 Artzaia aiz i-ta, odolez artzai jatorra:

 ez dek iretzat erriko zulo malkorra.

 


inprimatu