Antzekia

Jauregi, Luis

 Nere biotz-barruan, baratzatxo bat daukat,

 zitori bat bertan:

 zitori au nik beste lore ederrenak baño

 maitego benetan.

 Arrosa zuri-gorri jaioberriak ere

 ba-dauzkat baratzan:

 ementxe lore-ezarik ez degu izango, noski,

 datorren Maiatzan.

 Jaunak bekigu garaiz, orain-arte bezela,

 euri t'eguzkia,

 guzien zoragarri, ziñez izan dedin,

 nere zitoria.

 Usotegi bat ere, aspalditik ba-daukat

 nere baratzean:

 bertan Uso zuri bat, beste usorik ez det nai,

 nere biotzean.

 Uso onentzako nai det, usotegi osoa,

 baratza guzia,

 t'onentzako bakarrik, ainbeste maite dedan

 nere zitoria.

 Ez zaite, ai! bertandik iñoiz, iñoiz aldendu,

 ene Uso maitea:

 gaurtik beti izan zaitez, Zu bakarrik bertako

 jaun eta jabea.

 Usoa uxatu nairik, baratza-alboan dabil

 gau t'egun etsaia:

 ez daki berak nunbait, aingeru bat detela

 nere baratzaia.

 Ene baratzai ona! Eskutatik ez utzi

 ezpata zorrotza:

 zitoria ta Usoa galdu baño, naigo det,

 naigo eriotza.