inprimatu
Ama Sortzez Garbiari
Izenburua:
Ama Sortzez Garbiari
Sinadura:
Jauregi Etxenagusia, Luis [Koldobika] (Jautarkol)
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Jauregi, Koldo

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1956
Argitalpenaren urtea:
21
Alea:
25.zk.
Orrialdea:
18-19

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Ama sortzez garbia

 

Jauregi, Luis

 

 Irrintzi bat entzun da euskal errietan

 dei-maitekor bat, eztia benetan

 "Euskal-olerkariak, esnatu ta jeiki

 ta abestu gure Ama Sortzez Garbia'ri.

 

 Ta autsez josia, erdoi zikiñez jantzita,

 oroigai zarren kutxa-gañean lagata,

 aspaldi neukan nere lira euskalduna,

 dardaraz ta urrumaka jarri zait kutuna.

 

 Ta ara, ba-batorkizu olerkari zarra...

 Ez bertsotan biltzera zure miñ-negarra,

 zure Sortze Garbia'k zoraturik, Ama,

 amesti ta maitale Zuganontz darama.

 

 Maria...! Jainkoaren amets atsegiñ,

 laño gabeko Zeru argitsu ta urdiña,

 jaunaren loretegi mardul ta usaitsua,

 Zorion-bizileku, babes paketsua...

 

 Jaun-Goikoak bere eskuz, artetsu, maiteki

 argi illezkorrez egin zindun bere irudi.

 Ama eta Birjiña...! Zeruko Erregiñ...!

 jaunak ederragorik besteik ezin egik.

 

 Argatik zera jaun-Goikoaren

 argi-dirdira bizia,

 Goiko jaun orren bikaintasunen

 ispillu beti garbia.

 

 Aita jainkoak sortzen du Seme,

 Bera bezin jaungoikoa

 jaungoiko orrexen Ama. Zu zera,

 beraz, jainko-antzekoa.

 

 Jaun-Goikoaren urrengo mallan

 zaitugu Zu, Zu bakarrik

 Zeru-lurretan, beraz, eztago

 Zu baño ederragorrik.

 

 Mundu ontako edertasunak

 zure aurrean zer dira?

 Zure edertasun-errañutxu bat,

 zure arpegi-dirdira.

 

 Sortzetik Jaunak eman zizkizun

 doaiak aupatzen ziñez

 ari zaizkitzu olerkariak,

 kantari maitasun-miñez.

 

 Or dabilzkitzu gizaldietan

 gizonak alkarren leian

 Zure irudiak sortu ta sortu

 ol, burni, arri, oialan.

 

 Gure Eleiza Amak goratu zaitu

 Jainko-urrengo mallaño

 ta alare eztago ezautzerik Zu

 Zerura jun arteraño.

 

 Gure Amatxo Sortzez Garbia,

 beti eder ta donea,

 Zugan daukagu pekatariok

 gure itxaropen ta ustea...!

 

 Zuri begira, pake gozo bat

 sortzen zait biotz-barrenean,

 ta argi eztizko Zeru alai bat

 jartzen zait begi-aurrean.

 

 Orduan nere, bildur ta kezkak

 itzaltzen zaizkit bat-batez,

 ta zoraturik gelditu oi naiz,

 aurra amaren besotan lez.

 

 Ta ain garbia Zu, ain ederra Zu,

 ikusten zaitudanean,

 lotsaz josirik laztantzen zaitut

 garbigoa izan naiean.

 

 Oi, Ama errukitsu, gozo ta laztana...

 Erakarri nazazu beti Zuregana.

 Maite-kate estuenaz, Zukin lotu nauzu,

 laga etzaitadan nik, iñoiz, Amatxo, Zu.

 


inprimatu