Jam noctis umbra obduxerat (Ludi osoan barna)

 Ludi osoan barna

 Gaua edatu zen ,

 Illunbez lur guztia

 Zuela estaltzen.

 Lur utsean etzanik

 Bildurgabe ta alai

 Frantzisko Deuna zegon

 Eriotzaren zai.

 ­Oi aren iraupen ta

 Sinispen sendoa!

 ­Oi aren biotzeko

 Maitasun beroa!

 Urbildu zitzaizkion

 Bere semetxuak

 Oiuka ziotela

 Negarrez urtuak:

 «Aita; ¨bazoazkigu

 Laster guregandik?

 ­Ai! ta-utziko gaituzu

 Emen gu bakarrik?

 Beraz utziko dezu,

 Artzai on ernea,

 Gaurdaño zaitu dezun

 Artalde maitea?

 Begira nola dauden

 Otsoak zelatan

 Zure ardigaxoai

 Eltzeko asmotan.

 Zerurontz zuzentzen du

 Aitak aurpegia

 Ta dioste, goratuz

 Esku eskubia:

 «Zurekin Goiko Jauna

 Beti egon bedi,

 Betetzen zituztela

 Eskerrez ugari.

 Aldegizue beti

 Bide txarretatik,

 Alde oben-kutsuak

 Zuen etxetatik.

 ­Ea ba! anai maiteak

 Bizitza guzian

 Iraunzazute sendo

 Birtute-bidean.

 Itz ok ez al zituen

 Esan, bereala

 Irten zan gorputzetik

 Beraren anima.

 Ta izar baten antzera

 Sartu zan zeruan

 Odei dizdizaria

 Zuela inguruan:

 Goretsiak Aitari

 Eta Semeari

 Eta berdin berdiñak

 Gogo Doneari.

 Ark eman dezaigula

 Iltzen geranean

 Betiko zoriona

 Zeru gorenean.