Nolatan aantzi?

Irizar-Gain

 Ongi gogoan daukat oraindik

 Noiz nun azkenez ikusi;

 Geroztik aren oroitzapenaz

 Ezin naiteke, ai! aantzi.

 SORTZE-GARBI jai-egun arratsaldea zan.

 Gizon ta emakumea, ezin geiagoan

 Eliza gaiñezka.

 Fede bizi, sendoaz, otoitzean sutsu,

 Eztarriak ler-zoriz, alai ta kementsu,

 Guziok abeska:

 "Egun senti alai nola da irtetzen

 Argitasunez dana duela betetzen?

 Ala zure sorrena agertu ziñaden,

 Zeru-lurra graziaz ziñazula alaitzen.

 Kanta dezagun alai, biotz-biotzetik,

 MARIA'ren izena gloriaz beterik.

 Ez dala guretzako naigabe ta, miñik,

 Lagundutzen ba'digu Birjiñak zerutik.

 Aldarean an zegon, jantzi urdin-zuri,

 BIRJIN ERRUGABEA, eder zoragarri,

 Ezin ederrago;.

 Amabi izar izpitsu, burestun antzera,

 Ta illargi-adar bitxia oiñetatik bera

 Ainbat dizdizago.

 AGUR! -zion apaizak- JAINKOA'ren AMA!

 Sortzetik guztiz eder ta garden zerana

 Ezin ta geiago!

 Udaberri-goizeko egun sentiera

 T'edur zuria baiño garbiago zera,

 Askoz garbiago!

 Jatorrizko erruak kutsutu gabea,

 Ta Jauna'ren emaitzez oparo betea,

 Sorkari goena!

 Bere Ama zindezen, -siñiskai gelgarri!-

 Altsuak egin zindun Andre aratz, garbi.

 Bikain-bikaiñena!

 Loikeri-lizunetan arront murgildua,

 Iñoiz ez bezelaxe dakusgu mundua,

 Gezur-zorungale.

 Urolde beltza gaindik begira zaitugu,

 Onbiderazle indartsu, goi-bizitz eredu,

 BIRJIN ORBANGABE!

 Nai ta ez bear ditu gaurko gizaldiak

 MARIA'ren antzeko neskatil garbiak,

 Aratz eta alaiak;

 Beiñola Nazaret'en entzun zan AGURRA,

 Aingeru'ren mezu zerutar samurra

 Entzuteko gaiak...

 ***

 Elizkizun ederra amaitu zanean,

 Eliza-barnean,

 "GOROSPE" baserriko Jaxinta ta Malen,

 Ta beste bi neskatxa gelditu ziraden

 Luzaro otoitzean.

 Lauak ziran biziki eder ta liraiñak,

 Biotz-garbiko gazte maratz eta apañak,

 Ta gurputz-lerdenak.

 Jaxinta'k alabaña, berdiñik-etzuan;

 Doai ta edergarri guziak zituan,

 Bere ta besteenak.

 ***

 "Oi, zein hura alako!

 Ez zan ttipi, ez handi;

 bai, bien arteko.

 Begia zun ederra,

 Urdin, ezti oro,

 Biotzian..."

 Bai! Goiz-intza landetan oi dan bezelaxe,

 Usterik gabe emeki sar zitzaidan axe

 Biotz-barruraño.

 Alako maitetasun goxo eta legun,

 Alako zirrararik nere baitan ez nun

 Senti egundaño.

 Ez da, baiña, arrosarik arantzarik gabe.

 Alkar-lagun gazteak, atsalde berean,

 Etxera zoazela izketa alaiean

 Burni-bide zear...

 ¡¡¡............ !!!............ ¡¡¡Ai, ama!!!

 Tximist-gurdi zazkarrak Jaxinta datzama.

 Jesus, milla bidar!!

 Bertsotan nola azaldu alako triskantza?

 Gaztea'ren gorputza zatiturik datza

 Amaika pusketan.

 Alde batetik buru, zango ta belaunak;

 Emen eta or errai, muiñ eta garunak,

 Dana odoletan...

 Au al dut arextiko Lore eder xarmana?

 Nere biotz-begiko Jaxinta laztana?

 Birjiña maitea!!!

 Ainbat maite zindunak ori zun merezi?

 Zergaitik duzu, baiña, orrela gaitzetsi

 Jaxinta nerea?

 ***

 Biaramon goizean nuenean jakin

 Neska'k egiñik zula soin ta gogo birjin

 Irauteko ziña,

 Barren guzia urratuz, etsia artu nuan.

 Egia aitor dezadan: Iñolaz ez nintzan

 Beretzako diña!

 Ta begiak lauso, negar-intzetan,

 (Artean minbera bait-nun zauria)

 ZERU'ko AMA'ri ziñ berezia

 Gogoz nion egin era onetan:

 Begira nazazu zure oiñetan,

 Biotz-garbidunen maitale eztia!

 Gaurtik bein-betiko, naizen guztia

 Zurea izan nai dut, bene-benetan.

 Zer dizuket opa, AMA maitea?

 Tori zazu nere GAZTE-LOREA,

 Garbitasun-lore zuri-gorria.

 Bezat gorde beti mardul, ezea;

 Ildura bearrez, zauriz betea,

 Baiña ZURE ederrez ta argiz jantzia!!!

 ..................................

 Goi-bizitzaren edertasuna

 Ark baitzidan irakatsi...

 Esker-onaren-ordain bedere

 Zelan dezaket nik aantzi?