Han, Urepelen

Irigarai Goizueta, Pablo Fermin (Larreko)

 1

 Bertsu batzuek kantatzen ditut, bi begietan nigarra

 Han Urepelen iragan eta aratsalde bat ederra

 Oral urtea zerurat Joan zen Xalbador Urepeltjarra

 Aingeruekin kantuz artzerat gure euskaldun izarra.

 2

 Goizean meza eder omen zen, otoitz, prediku-ta pertsu

 Denek kartsuki Jainkoa dute Xalbadorrentzat otoiztu

 Euskalzaleek haren hobian harri bat dute pausatu

 Olerkari bat horrelakoak orroit-harri bat behar du.

 3

 Lurden bezala jendea bazen sorro-ta kantoin guzitan

 Aroa ere eder zen eta ari ziren bazkaritan

 Anaitasun bat hor senditu dut eta nago gogoetan

 Gore euskara biziko dela bederen baserri hautan.

 4

 Aratsaldean jendez bete zen pilota plaza guzia

 Pertsulariak zortzi baziren, Itzaina zen gidaria

 Andre auzapez maitagarriak egin zuen mintzaldia

 Pena galdurik bere herritar gure Xalbador haundia.

 5

 Oi zer pertsuak eman zituzten [chenil< han Xalbadorrez

 Bihotza zuten denek betea solas serios sarkorrez

 Aditzaleak ixi ginauden, ari zenbaitzu nigarrez

 Artetan aldiz Mattinekin ta han lehertzen ginen parrez.

 6

 Sariketa bat egina zuen aurten,«Zeruko Argiak»

 Han Urepelen eman zituzten nor-nori beren sariak

 Lehen hiruak hego-aldeko pertsulari gizonkiak

 Ipar-aldetik ltxaro Borda neskatxa pertsulariak.

 7

 Gure Xalbador pertsularia, gizon bihotz haundikoa

 Bal horrek utzi etsenplua da izan paregabekoa

 Bere pertsuez ixkribatu du jaz «Odolaren Mintzoa»

 Oi zonbat argi eskutan dugun, milesker gure Jainkoa.