Amodiozko penak

Elorri-Arantza

 1)

 Heriotza igaro

 da gure etxetik,

 ez gera joan baina

 beraren atzetik;

 pasa behar izan det

 herio latzetik

 maitasun bat ostu du

 nere bihotzetik.

 2)

 Maitasunez sorturik

 nedukan lorea

 ezta diruz ordaintzen

 haren balorea;

 udaberriko lili

 fin da dotorea,

 nere izate, dena,

 nere amorea!

 3)

 Zoriontsu nintzaden

 haren inguruan

 eta arkitzen nintzan

 babes seguruan;

 geroztik pentsamentu

 bat daukat buruan,

 izar bat gehiago

 badala zeruan.

 4)

 Gorputz liraina zuen

 xuxen da melarra,

 ezpainetan beti prest

 zeukan irriparra;

 Lastima! hain gazterik

 husteldu beharra,

 pentsatu hutsarekin

 sortzen zait negarra.

 5)

 Lehen nere bihotzak

 bazuen jabea;

 orain bere nagusi

 da bakardadea;

 denbora gutxin berriz

 doble edadea,

 Luzaro nola bizi

 zorion gabea!

 6)

 Heriotzak lortu du

 Nola zatitzea

 eta betiko gure

 pozak amaitzea.

 Haundia da HARK ere

 hau ametitzea

 hobe zun berarekin

 batera hiltzea.

 7)

 Sinis zazue denok:

 mutil eta neska

 Amodioak ditu

 poza eta kezka;

 nahiz guk poztasuna

 bakarrikan eska,

 Nik bat beheran daukat

 bestea gainezka.

 8)

 Haren faltan bizitza

 ezin da edertu,

 eta nik nahi nuke

 nolabait agertu;

 hilda edo bizirik

 beregandik gertu,

 begiak etzaizkidan

 negarretan lertu.

 9)

 Bere alde eginaz

 Jaunari otoitza

 berari eskeiniaz

 minutu bakoitza,

 gogoratuz betiko

 bildu ginan goiza

 holaxe gordeko det

 nik haren oroitza.