Lengo ontzi-baforia

V.

 Prantzes muso gorri bat

 sartu zan tratuan,

 andik ateratzia

 errez zalakuan:

 lanian prestatutzen

 asitzerakuan,

 irabazi aundiyak

 sartubaz zakuan

 baña an laja zuen

 lengoko lekuan.

 Jaun arren esperantza

 ainbestekua san,

 baña Katillu kirten

 asko fiyo etzan;

 belarrira isillik

 berak ziran esan,

 pozik sartuko zala

 alako enpresan,

 barrika sagardua

 baldin izan bazan.

 Gero ziyon baneuka

 alkatien bara,

 nik sartuko niyoke

 barrenen ikara;

 nola Koncha polita

 gaizki duen para,

 bigalduko nizkake

 bi aguazill ara,

 lotu t'eramateko

 andik kartzelara.

 Galiziyatik ziran

 gizonak etorri,

 putzuban sartutzera

 ontzi alper ori;

 zurezko oi gañian

 zuteneko jarri,

 ziruriyen urera

 joango zala zarri,

 danak oju egiñaz

 atzotikan ¡arri!

 Nonbait bere izenaz

 egiñikan gala,

 pentsatu zitekian

 zerbait falta zala,

 orrengatik uste zar

 ikusirik ala,

 bere ondar lekutik

 irtengo etzala,

 aliketa jo arte

 marcha Erriala.

 Etzanda soseguan

 alper arrek nozki,

 iya bost illabete,

 lasai daramazki

 eta guziyak nola

 etzituben aski,

 an pasako zituben

 beste amazazpi,

 katubaz ezpazuten

 andik mugiasi.

 Jachitzen zan bezela

 piskana piskana,

 iya egin zitzayon

 bidian deskana;

 ibilliyak etziran

 izango bost kana,

 ta ustera egiten

 berak nai zuana,

 an bertan etzango zan

 nekatua dana.

 Betiko egon naya

 anchen ondarrian,

 gizonak jarri ditu

 kasketa charrian;

 baita atzaparture

 danak indarrian,

 ta nola nai eztuben

 konpondu onian,

 purrustan sartu dute

 ipurdiz urian.

 Gero putzuban sartu

 zanian ontziya,

 chaloka abiyatu

 zan jende guziya;

 ¡ango ziririkuak!

 ¡ango alegriya!

 thunthunaren soñuban

 añ diyot egiya,

 pozez neroni dantzan

 asi nintzan iya.