Jose Franzisko Aizkibel jakintsuari

Iraola, Victoriano

 Baso mutillak santso irrintzíz

 saltoka mendiyan beera;

 eskudatzera ausardi aundiz

 lur santu au ta euskera;

 goititurikan zorrotz begiyak

 zoru zabal ederrera...

 -Ziyen -pechuan gurutzea ta

 -Ziyen -eskuan bandera

 -Ziyoten -esan, lotsarik gabe

 danak euskaldunak gera.

 Entzuten dira gure lurreko

 kantu ta doñu gosuak;

 ikusten dira talde luzean

 egaan agurka usuak;

 sasi-larrean isildu gabe

 chistu ta chistu sosuak,

 belar-diyetan bee bee egiñaz

 arkuame churi manchuak,

 eta jo ta jo urrezko lirak

 zeruan aingeruchuak

 Lege zarraren gordetzallea

 Aizkibel izandu zera,

 Jaunak biali zuena goitik

 fortunaz gure lurrera;

 izandu dira gizon argiyak

 zu izan ziñan antzera.

 perill aundiyan pauso bat iñoiz

 eman gabeak atsera,

 eskusatuaz gauza danen gari

 lurra ta Ama Euskera.

 ¡Nai ainbestean eziñ goititu!

 ¡eziñ oratu det nai ta!

 kontatutzeko zenbat zaituen

 seme illun onek maita:

 nik deitzen dizut oju garbiyan

 euskaldun guziyen aita,

 ziñaden lumaz argi biziya;

 gizon prestuare baita,

 orrengatikan jaso nai zaitut

 nire euskalduna naizta.

 Chori jostallu gaitzik gabean

 kantatzen dute basuan,

 zure gloriyak zabal ditezen

 beren izkera gozuan;

 usariyuen adiskidea

 seme onaren moduan,

 badira gizon miragarriyak

 badira zenbait munduan,

 baña etzera chiki gelditzen

 aundiyenaren onduan.

 Jo, jo lotzatu gabetandikan

 euskal soñuak gogotik,

 ate guziyak zabaldu eta

 entzuten dala zerutik;

 artzai mutillak chiruliruka

 erantzuten du menditik,

 ziririkoak ti ta egiñaz

 tellatu danen gañetik,

 Azkoitiyako seme argiya

 onela onratziatik.

 Burutik boina ateratuta

 izkribatzalle argiya,

 ara nik kantaz, fede t'egiaz

 merezi dezun gloriya;

 añ garbi nol apaindutzen dan

 mayatz aldera gariya,

 kantatuko det damu gaberik

 alnezakean guziya

 izan ziñala lau probintziyan

 euskaldun miragarriya.

 Tallu bat danak alcha zayogun

 marmol gogorrezko arriz,

 jayo-erriko miran askok

 desiatua bost aldiz;

 joango giñake milla ta miññak

 guziyak naitasun aundiz,

 chori chikiyak lagun egiñaz

 kantu eztitsuan guztiz

 ¡zer poza! egun zoragarriyan

 baldin zabalduko balitz.