Arrantzalia
Iraola, Victoriano
Nere ume, ume zoragarriya
Jachi zaite itsas bazterrera.
Biyotz bigun eriyen kantachuak
Ichiltasun ontan entzutera.
Batelchuan biyak eseri eta
Naitasunez bakar bakarrian,
Nere antsi amoriyoz betiak
Sartutzeko zure biyotzian.
Gau illunak zerua estaltzen du
Itsasoak ezdauka mugirik,
Aize bigun epela soseguan
Dena dago, dena zori-ongiz.
Ytsasora irteten naizenean
Goizian goiz nere batelchuan,
Beti zaitut imajiņa bezela
Eramaten gordia kolkuan.
Biyak joango gera gozaldi batez
Bogatuaz itsas barrenera,
Aize ariņ gozotsuen soņuan
Naitasunen penak kantatzera.
Zuretzako arrapatuko ditut
Milla arrai chiki politenak;
Gero ayek sartu ondorian
Zutaz dira guztatuko denak.
Jakin zazun amoriyua nola
Senti detan biyotz shamurrian,
Eskeņiko dizut juramentua
Itsas eder urdiņ zabalian.
Batelchuan urruti joango gera
Baga kiskur urdiņak pasiaz,
Alchatzen dan afar arro zuriya
Agurtu ta atzian lajiaz.
Ur aundiyak etzaitu izutuko
Ezta ere aize indartsuak,
Ikustian zure begi zabalak
Bihurtuko dira gozotsuak.
Erregintzat otsondetudo zaitu
Ugumarrak kantu eztituan,
Itsastarrak zerura goitituaz
Zorionez pozezko ojuan.
Atozkit ai! atozkit batelera
Iarren otoz! Ąatoz beriala!
Illargiya disdiatzen ari da
Illun zeguen itsaso zabala.
Aize bigun onak bultzatzen ditu
Bagachuak nere batelera,
ĄAtoz laister! ume zoragarriya
Bihotz ill au konsolatutzera.