Ama eta aurra
Iraola, V.
Nere izar ederra,
nere begi urdiñ,
¿zenbat llo llo dezu gaur
artzaldian egiñ?
¡zer kontentu esnatu
zeraden, ¡laztana!
atoz ziazkachotik
amachoren gaua.
ta kika politak
non diran, ikusi!
¿ez aldizkirazu nai
kikak erakutzi?
Ara saltoka toto
enfadagarriya,
miliskatu nai dizu
Noblek arpegia.
Kendu ari ortikan:
au zakur petrala,
¿ez dek ikusten aurra
izutzen dekala?
Chacha, ekarri zazu
aurraren ninia,
¿ez dozu aitzen ezke
dagola umia?
¿Mañak? ¿nork egin dizu?
¡onek! u, u, chacha.
bota maite chistuba
emateko sa sa,
Kokollo artuko du
ta mama gosua,
¿nork jarri du negarrez
gure aur gaisua?...
Begira zer pichia
detan zuretzako,
maja, maja jantzi ta
apapa juateko;
begira zer zintacho
churi ta gorriak,
eta nik ekarriko
papata berriyak.
Denak jantziko ditu
nere zoramenak
zergatikan horiak
diran naka denak.
Chachan emango diyo
patela ta papa,
eta eramangodu
gañera apapa.
Eta egingo diyo
aurrak amachori,
eskucho politakiñ
adi, adi, adi
|