|
Usapalak
Iraizoz, Polikarpo
Egun baten Prantzisko
Sena-aldera zijoan;
Lagun-urkoen ona
Dauka beti gogoan,
Mutil gazte yayo bat
Topatzen du bidean,
Usapal bizi asko
Saltzera zeramatzan:
Prantziskoren biotza
Errukiz samurtu zan
Egazti gaxo aiek
Loturik ikustean
Eta zai zegokien
Zoria oldoztean.
Alderatu zitzaion
Mutillari orduan.
Ta mintzatu zitzaion
Agur-esan ondoan:
-«Nora daramazkitzu
Txori oiek eskuan?»
-«Senara, diru ordez
Saltzeko ango zeian,»
-«Ez egin olakorik,
Seme, zure bizian;
Beira zein maitagarri
Apal txukunak diran;
Zuk saltzen badituzu
Sena-erriko zeian,
Nork erosiko ditu,
Ta noren eskuetan
Geldituku ote dira?
Ai! nork daki? agian
Gizon gogorren batek
Erosi ta etxean
Ilko ditu ta jango
Erruki gaberikan.
Tira! ekaizkidatzu
Neri oiek utsean;
Jaunak emango dizu
Saria bere mugan.
Prantziskoren eskea
Mutillak entzun zuan;
Txoriak Santuari
Eskuratu ziozkan.
Santuak, alaiturik,
Irriparra musuan,
Pozik artu zituen
Txoriak bere eskuan,
Loxentxa egin zien,
Gorde bere altzoan
Ta maiteki mintzatuz
Dioste gisa ontan:
-«Ai! usapal gaxoak,
Zergatik aldi ontan
Etzerate erneago
Ibilli mendietan?
Zergatik, txori txukun
Errugabeak, esan,
Ola jarri zerate
Gizonen eskuetan?
Zergatik etziñaten
Garaiz igesi joan?
Alaz ere, kuttunak,
Ez ardurarik izan;
Nik artzen zaituztet gaur
Nere gerizapean
Komentura nerekin
Bear dezute joan;
An biziko zerate
Gure etxe inguruan;
Etxearen ondoko
Sasi ta zuaitzetan
Egingo dizkitzuet
Kabitxoak aukeran;
Arroltzeak erron ta
Gure begi aurrean
Umeak aterako
Dituzute berartan.
Iñork an eztizue
Egingo kalterikan.»
Alaxen esan zien
Ta alaxe gertatu zan;
Geroztik usapalak
Ederki egon ziran
Prantziskoren lagunak
Zeuden etxe ondoan;
Etzuten aldegiten,
Etxe-olloen gisan
Anaien eskutatik
Artzen zuten garaian
Jan-edana; eta antxe
Gizon aien artean
Ibiltzen ziran lasai;
Prantziskok azkenean
Joateko baimena
Eman ziotenean,
Bakoitza bere alde
Urrundu ziren egan,
Jainkoa goraipatuz
Urruka gozoetan.
|
