Udaberria

Urtsuya

 Eldu zaigu udaberria,

 Oi! aro zoragarria

 Ona badatorkigu

 Iges egin du neguak,

 Alaitu bitez barruak,

 Biotz guziak poztu.

 Joan dira orma izotzak,

 Epeldu dira aize otzak

 Garbitu da ortzia:

 Luzatu dirade egunak,

 Ta laburtu gau ilunak,

 Sutu da eguzkia.

 Loratu dira zelayak,

 Murmurka doaz ibayak

 Orma gogorra urturik:

 Mendi-ibarretan txoriak

 Egin dituzte kabiak

 Txiokari ta alairik.

 Lainopean eortzia

 Goibel zegoen ludia

 Piztu da ta ezetu:

 Bitxitu dira bazterrak,

 Azi, zuaitz, lore ederrak

 Nonnai dira ernetu.

 Oi! nor ezta liluratzen,

 Pozez, nor ezta zoratzen

 Guzi au ikustean?

 Ta nor ezta belauniko

 Esker-onez ipiñiko

 Jaunaren aintzinean?

 Oi Jauna! birloraturik,

 Zure aurrean kurturik

 Apalki nadukazu:

 Gogoz dizkitzut eskerrak

 Ikusgarri ain ederrak

 Eman baidizkiguzu.

 Nere gogo poztaria

 ­Arren! apaindu, izadia

 Apaindu dan bezala:

 Ta negu antze o ogenak

 Orretako edermenak

 Iñoiz gal ez ditzala.