Larrua beltz

Iraeta, Markox

 Beldurrik gabe hasi

 gaitezen bertsotan

 kantatuz Donostian

 zer ikusi dutan.

 Hain ikuskizun onak

 ez dira askotan

 neska mutil-gazteak

 zertan egon dudan:

 kontainarran ondoan

 jo ta ke larrutan

 Neskatxa zen polita

 ta ondo egina

 pena bat da zegola

 eztu ta zikina.

 Mutiko zarpatsuak

 e'in du alegina,

 lantegi horretan zen

 trebe ta txit fina:

 jende mordoxka batez

 bete da izkina.

 Ilunabarra zen ta

 hamarrak aldia.

 «Nongoak ote dira»

 izan da galdia

 ikusirik horien

 abilidadia.

 Hezurrik neka gabe

 irauliak di'a.

 Begiraka zeudenek

 zuten inbidia.

 Prestu eta dotore

 sartu dio arrak,

 neskak ezin sentitu

 lurreko zakarrak.

 Ugaritzen badira

 holako azkarrak

 Donostiak alferrik

 ditu hotel zarrak,

 baita Maria Cristinak

 bere bost izarrak.

 Beraz Parte Zarrean

 a zer kalentura,

 txortan ari ziraden

 horien mentura!

 Azkenean atso bat

 goitik agertu da:

 amorante gaisoei

 baldeka bat ura.

 Azkar baretu zaie

 hankarteko azkura.

 Bukaeran pasatu

 digute txapela

 hortan ere neskatxa

 ez zegon ergela.

 Maina munizipalak

 umore txepela,

 besotikan hartuta

 Inspekzio aldera:

 Alkatiantzat berriz

 egin dezatela.