|
Udaberriya
Inzagarai, Ramon
Gariyak erne dauden
aldi atsegiņa
zaituzte lur ta charak
beren erregiņa;
lorez jantzi oi zera,
aldi pozgarriya,
loreak diralako
zure jatorriya.
Etzaitu ezagutzen
ez otz, ez ekaitzak,
ez eurite zitalak,
t'egunak lutzaroan
dauzkien garayak
arrek dakarzki zure
lore ta usayak.
Dauzkigu naroak
baso ta ibarrak
darabilzkienean
zedorren indarrak
t'arren, egizkiguzu
aletsu gariyak,
gero bildu ditzagun
meta ugariyak.
Zeņi zor dizkion
doai ta kemenak?
Zeņenak dira zure
landa ederrenak?
Zeņek ematen dizu
asnase beroa?
Zeņek beti ugari
darizun kolkoa ?
A bai! zatoz lurrera
Jaunak bidalduna,
intzetan blai, ta lore
sortetan bildua
Apaizak dasa emen
apalki oteitza:
o zenbat poztutzen dan
gaur nere biyotza!
Bedeinka bitza berak,
soro ta zelayak
gure eche aurreko
baratzti alayak;
bedeinkapenez ondo
beterik guztiyak,
izan ditzagun erruz
arto ta gariyak.
|
