Nai al dezute jakiñ

Hiriarte (?)

 1-

 Nai al dezute jakin ene nai-bizia

 Jangoiko onarentzat da nere min guzia

 Nigan ari naiz gogoratzen

 Noiz ikusiko dedan ene jainkoa:

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 2-

 Ura daukat betiko nere biotzean,

 Ura gabe ezin det atseden lurrean;

 Arengana noa lasterka

 Eutsi ta piztu dezan ene gogoa

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 3-

 Itsasoan arraina ez doa beitara

 Ni bezin gogoz eta ni bezin lasterka;

 Ezautzen baitet ura dala

 Nere gogoaren janari gozoa.

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 4-

 Aizea alde, ontzi bat ez dijoa kaira

 Ezta ere txori bat ain arin kabira,

 Ni janari gozo artara

 Maitasunez suturik noan bezela.

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 5-

 O mai zoriontsua, Jauna det janari!

 Aren odola bera det emen edari!

 Arentzat izango da beti

 Ene biotzeko maitasun osoa

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 6-

 Aurreko janariak, gaitza etortzean,

 Uzten dira guziak sendatzeko ustean:

 Baiña nere gaitz guzietan

 Ori det nik sendagarri guzizkoa;

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 7-

 Beste sendagarriak, sendatu baño len,

 Beren iguiñaz gaitza didate aunditzen.

 Ayek oso iguingarri zaizkit.

 Zu berriz oi! zeñen atsegin-ozoa.

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 8-

 Ayek beren iguiñaz barrua dute iltzen,

 Ta zuk zere gozoaz piztu ta poztutzen.

 Etzaitut utzi nai bein ere,

 Nik zu, ene osagarri guzizkoa:

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.

 9-

 Oi! laster ezpanauzu, Jauna, pozkidatzen

 Ene gogo bizia ez dezu asetzen;

 Aulduko naiz ta izango eztet

 Zuri au berriz esateko ala indar:

 Ezin bestela biziz ai! iltzera noa.