Mikel Lopategiri

Hire lagunak

 I

 Malko gabeko negar legor ta

 karraxi ixil batekin,

 gaur egun berri txarrak horrela

 dakarkizkigu geurekin:

 zazpi urteko gartzel luzea

 zeraman gogo onekin,

 azkenik bere indarrei ezin

 atera inongo etekin...

 Mikel horrela zapaldu dute

 nazi batzuen grinakin.

 II

 «Euskal Herria askatu arte»

 eman huen lehen hitza,

 arrixkatuaz hire gorputza,

 odola eta bizitza;

 etsaiak makur erazi nahi zun

 hi bezelako haritza

 gogorrenean erabiliaz

 gerra zikin ta likitsa,

 sasi-abertzaleen laguntzaz

 horrelaxe baitabiltza.

 III

 Adizak Mikel, Herri presoak

 bizi diren egoeran

 traidoreak azaltzen dira

 perretxikoak bailiran,

 beti diru ta boterearen

 gain-petik jira-biran,

 beren «fedea» ditek jarria

 une ustelaren dizdiran,

 azken-azkenik portaturikan

 etsai maltzurrenen eran.

 IV

 Mina eman dik zazpi urtetan

 jasandako zigor danak,

 bainan seguru gehio Herrian

 bertan gertatu direnak:

 batzuk etsairik zorrotzenari

 beren laguntza emanak,

 sasi-abertzaleek arintzen

 etsaien negar ta penak,

 bitarten beren seme-alabak

 zulotan utzi izanak...

 V

 Zulo hauetan utziak eta

 gaizki esaka gainera,

 hire heriotz egun horretan

 hau da beren mintzaera:

 «Guretzat gaizki etorri zaigu,

 goazen egia esatera,

 ez da batere egoki izan

 gutzat horren portaera»...

 ta jainkoan izenean doaz

 berek dakite zertara!!

 VI

 Gizarte berri baten atzetik

 eman duk hire bizia,

 hor oraingoa usteldu da ta

 desegiten da hasia;

 ustel kiratsak ez du galazten

 ernetzeko den hazia,

 eta zabaltzen doan bitarten

 herriaren karraxia,

 gizarte berri hori daukagu

 denontzat irabazia.

 VII

 Gauz guzti hauek, zoritxarrean,

 haute gartzelan erahil;

 hire heriotza jendilajeak

 garaitz bat balitz darabil;

 nahiz-ta «piñuve» eta EAren

 agintarik izan abil,

 eta EEko guzti-guztiak

 era berdinean ibil...

 hik erakutsi duana hau da:

 «damutu baino, hobe hil»!!!