|
Nafarroa
(Hemendik)
Nik erranen derautzut
bertsoz ahal dena.
hurbilago izan ez
horretan dut pena;
haurride maiorazku
edo zaharrena;
zure baitan nahi du
norbaitek etena.
Zurekin eta guzi
gira gu Herria;
hasera haseratik
Jaunak ezarria;
orai somatu nahiz
histori berria
Espaiņarat zaituzte
batzuk igorria.
Idaiak idai dire,
bakarra egia;
non hartan dan badakit
lur honen hegia.
Ez dut maite delakotz
lurralde handia,
baizik delakotz sortu
ninduen habia.
Nehoiz ere ez dugu
Nafarro ahantzi,
nahiz erdal sotanaz
haren soina jantzi,
nahiz da izengoiti
bikoitza erantsi,
zu ez zira Espainia,
zu ez zira Frantzi.
Izan zira motin bat
biek partitua,
ezin da merkeago
morroi serbitua.
Gure Ama Euskuara
zugan urritua,
penaz baina nor dago
horrez arritua?
Haren euskaltasunik
ahal dea uka?
Bere nahiz ez bait du
izaiterik truke;
lotan baina arima
bizirikan dauka
ta beste zakur batek
dagiegun zaunka.
Haren tokietako
izenak leturik
nork erran dagoela
eskuara galdurik?
Birpizturen dugula
nago fidaturik
ekiten badiogu
denok elkarturik.
Baina oraino ere
bada euskaldunik,
ez pentsa hortaraino
erori zaukuni.
Nonbait gaua ez bada
ez dago egunik;
zuretzat argi bila
lo harturen dut nik.
Xalbador, handi zinen
handi guzietan,
hola utzi ginduzun
negar bizietan
erremuina hasi da
zure hazietan;
gure kulpa da galtzen
bada sasietan.
Axular nongoa zen
ere, badakizu;
eskual letretan nork du
hark bezanbat pisu?
Haietaz inork ezer
galdatzen badizu,
erran izan direla
Nafarroko maisu.
|
