Hotzez

 Barda iatzarri zen Ipharreko airia;

 Egun goizanko hark eman izotz chouria.

 Souñekouaren lephoua ezaririk chuti,

 Igailer eginez ahalaz so guti,

 Eskiak barnarik galtzen sakoletan,

 Nourapait nindouan zortzi orenetan.

 Bathu dut bidian, nour ez dut erranen,

 Ez aburupenik ihouri emanen.

 Larria eder du, orano da gazte,

 Gizona lizate ez balitz emazte.

 Igaraiten nintzan, ta haren begiek

 Zerbait erran die, bat batetan biek.

 Bena, beiniz bethi ni berant ohartU,

 Begien solasa etzait ontsa sartu.

 Benturaz so houra amoriozko zen.

 (Amorio garbiaz heben niz mintzatzen)

 Ouste gabetnrik hori hala balitz,

 Hel eraz niroke esker mila hanitz.

 Bena aithortzen dut nik heben garbiki,

 Ez dakit chuchen zer othe den ibilki.

 Emaztetto haren kholko barnunian,

 Ala den amorio, ala den ifernian

 Bizi diren bata gorrien ametsa:

 Suhalama gaitza, suhalam opetsa.

 Zer nahi izanik, etzio gaitzituko,

 Izotzaren legez, bat bestia uduriko

 Ginandiala atzo, anderia eta ni;

 Ez du erran beharrik ez bai, ez nennni:

 Sudur begiak zutian eniak bezalatsu,

 Lehena izerdi, bestiak nigartsu.