Bilbo-tzar horri

Gorritxo

 Bertso berriak jartzera nua

 aspertzen naizen artian.

 Txikitatikan Txirritagandik

 ikasitako artian.

 Euskaldunak larri mintzen gara

 Bilbo aldeko partian.

 Hainbat kastellanoren erdian

 ezin da bizi pakian.

 Bilbon-diote hango euskaldunak

 dadukatela merito.

 Gaztelerazko itsaso horretan

 oaindik ez direla ito.

 Jarri ezkero bere tokian,

 serio o dramatiko:

 esan beharko genuke, «Bilbon

 geureak egin du kito!».

 «Agur» esanaz usten dute haiek

 direla vasco osoak.

 Españolak baño okerrago,

 horiek dira otsoak!

 Bilboko euskaldunen buruak

 nahi baditugu jasoak,

 «Probintziano» geraden denok

 altxa beharko besoak!

 Estreinekoz kenduko diegu

 barrendik harrokeria.

 Ea piska bat sendatzen zaien

 gizalditako eria.

 Gero hiri guztia txikitu,

 inpernuko komeria!,

 Ezin konpondu leike bestela

 Euskadiko aberia.

 Gutxi gerade, saia gaitezen!,

 laister behar da mugitu.

 Unibertsitariak isildu!,

 hau ezin da definitu.

 Brometan ere egi sakonak

 nahi ez badira aditu,

 aspaldin esan zuten bezala

 «ezin gerade unitu».

 Ibaizabalgo zikinkeria

 adi jarri belarria.

 Urak hiregan eraman dezan

 euskaldun hazi berria.

 Begira ezak bilbotarrengan,

 ez al daukate larria?

 Hire baitan asetuko al da

 euskaldunon egarria.