Euskerari
Gezaltza
1
Zarata aundirik atera gabe
jendearen ezpaņetan,
irrixtatutzen zera noizik bein
banakaren mingaņetan.
Zure kabiak egin dituzu
zenbait biotz biguņetan,
sustraiak ondu itzazu berriz
barren barrengo muņetan.
2
Biotz gogorra izan zan noski;
arek egin ziņun uka,
baņa zure itz bakartxo batek
zikiņik iņun eztauka.
Egoskor batzuk ibiltzen dira
AMA itz onetxen aurka,
gaur alakoen seme askotxo
dabill erderaz birauka.
3
Zu etzaitugu, mingain lerdoak,
or dabilkiten ergela,
Zu etzaitugu, osatu gabe
gelditutako zimela.
Zu lora garbi garbia zera,
ez lokazpeko orbela,
ala ta ere ematen dezu
udazkenean zaudela.
4
Udazkenean ezkur alerik
juten da ibaian bera,
zurrunbil batek lokatza pilla bat
amiltzen dio gaņera.
Antxen azpian, sustrai tinkoa
emanaz aldamenera,
udaberrian zer landarea
azaltzen dan azalera!
5
Zu etziņaden makala jio,
zu etzera bildurtia,
adar sendoak altza itzazu
eta kemendu urtia.
Udazkenean zigorra dator,
ta neguan elurtia,
iraun bearra izango degu
txarren aldi gezurtia.
6
Altsu bakarrak egiņak dira;
espirituak emanak,
zu berpiztutzen zeran bezela
berpiztu izan diranak.
Indartu eta ziurtu bitez
aritzaren sustrai danak,
Altsuarekin sinisten degu
zure maitale geranak.
