Aberritik deika

Gerrika

 Eztot iñori galde-bearrik

 nundik ibilli zarean;

 Negar gorrizko tantoz dakustaz

 zure oinkadak bidean.

 Iñoiz aseko ez dozun garrak

 kizkaltzen dautzu barnea;

 Ta, zure naikun oro amiltzen

 ametsak legez, utsera!

 Bizi-bidea lili-larrosaz

 baratza yatzun iduri;

 Biotza zorrotz ziztatzen daten

 arantzak daurkizuz soilki...!

 Barnean iñoiz ilgo etxatzun

 zerbait ba-dozu miñetan,

 Lurrezko bitxutxa auskor batean

 altxorra legez, gordeta.

 Baiña baita be zeure jausitzan

 zio dan gorputz astuna;

 Bustin-zatia danez lurrera

 beti makurrik yatzuna.

 "NUNDIK ZATOZAN, NORA ZOAZAN...?

 ETZARA LUDI ONTAKO!

 BIDAZTI ZARA EMEN BAKARRIK;

 ABERRIA GOIAN DAGO!"

 ETA ILLUNTZEKO BAKIAN

 NORBAITEK DARRAI. KANTARI:

 "DANA EMON BIAR YAKO

 MAITE DAN AZKATASUNARI".

 Nundik zatozan, nora zoazan...?

 etzara ludi ontako!

 BIDAZTI zara emen bakarrik;

 Aberria goian dago.

 Jainko-arnasa baita gogoa

 iñoiz etxatzu itzuliko;

 Bustin-zati bat gorputza baita,

 auts-laster yatzu biurko.

 Bitartean zu, BIDAZTI guren,

 etsaien aurka guduan;

 Betirauneko saria lortzen

 naigabez zagoz munduan.

 Beti gurantza nai dau gogoak;

 lurrera makur gorputza.

 Bion arteko guda ondoren

 nok lortu ete garaitza?