Aingeru bat

Guelbenzu, Ramon

 Bein ikusi det, ¡zeñen ederra

 Azaldutzen zan nere aurrian!...

 Oteda larroz edo, krabeliñ

 Ederragorik Euskal-Errian,

 Ta izar dizdizaguarikan.

 ZEru goyen ta zabalian

 Aitortutzen det, nere biyotza

 Arkitzen zala iya joanian,

 Aiñ aingerucho zoragarriya

 Arki zalako aldamenian.

 Ikusi nairik nere aingeru,

 Azpaldi negon denbora joanik,

 Nun naitik trabak arki nituben

 Koitharu ura neria izanik;

 Etsai gaistuak erruz zebiltzan

 Etzan gauzari indarra emanik...

 Ez nuben uste azkenerako

 pollita izango zanik

 Malko artian bezarkada bat

 ¡Ta iru lan musa emaniskan nik!

 ¿Alda itzikan somatutzeko

 Aur orrek berak maresi diña?

 Ezin zortu da nere sentzuan,

 Naiz orain egin nik alegiña;

 Ain da egokiya, nun diruriyen

 Jaun zerukuak berak egiña,

 ¡Zer ille mototz paregabea

 Diruriyena urre fiñ-fiña!...

 Barrengo pozak egin azten dit

 Orain goyago esan eziña...