Aita Santiren omenez

Gaztañaga

 Gaurko egunez etorri gara

 Larrako ibar ontara,

 euskaldun legez alkar ikusten

 izkuntzaren zirritara;

 ez deritxazu, aiskide Paulin,

 eder emengo batzarra,

 Tabor mendian, antzina, legez,

 egoera poz bakarra...

 Lenen, benetan, oroi nai neukez

 umetan ikusikoak,

 batzar aundiak alaitasunez,

 ein da euskal gurasoak;

 Ogoñope ta Lauaxeta jaun

 askorentzat gogokoak

 Butroi aldean ikusten nitun

 zuzen, zuzpertzen gogoak.

 Gaurko onetara begiraturik,

 zer dirautsu LARRA jaiak,

 amets ta egi eder artean

 alkartuz euskal jendiak;

 norantza doaz jai onen bidez

 euskal LARRA'ko bidiak,

 ibai legun ta errekatxoan

 ura edanda txoriak...

 Egiz, gu gara txori politok

 euskal izkuntza xurgatzen,

 an, or, emen ta, Euskalerrian

 euskaldunak euskalduntzen;

 gaurko eguna orren ondoren,

 berez, jatorku loratzen,

 ordu onetan dirautzuet, bai,

 zoramenak nauka indartzen.

 Izkuntz zar onek seme asko dauz

 bere maitale zintzoak,

 izarrak dizdiz zeruan legez

 ezbardintasunezkoak;

 orren artean aipa egizu

 eska deutzuna gogoak,

 txalo ederrak jo daioguzan,

 eskuak gorritzekoak.

 Euskalerriak, pozez, ikusten

 Amoroto'ko semea,

 urteen buruan ekin ta jarrai

 bizitu dau EUSKEREA;

 ekin ta ekin jorratuteak

 ba-dau bere ondorea,

 izar artean dizdizka dogu

 ONAINDIA JAUN LOREA.