inprimatu
Gure Pamiliņ izaera
Izenburua:
Gure Pamiliņ izaera
Sinadura:
Garmendia Arregi, Jose Inazio
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Garmendia Arregi, Jose Inazio

Argitalpena:
Baserritarra.
Urtea:
1910
Argitalpenaren urtea:
7
Alea:
162.zk.
Orrialdea:
3

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Gure Pamiliņ izaera

 

Garmendia Arregi, J. Inazio

 

 (Azcoitia-ko euskal jai-aldietan aipamen onragarria irabazia)

 

 (On Jose Franzisko Aizkibel jaun euskaldun bikaņari donkitua)

 

 Umetalde ta ama on baten

 bizitza nai degu esan;

 bakoitzak bere egiņbearrak

 gogoan iduki ditzan:

 onen diņako seme goitibat,

 beste geyagoren gisan,

 azal dezagun bere izenez

 zeiņ dan mundu ontan izan.

 

 Ume oetan danok ditugu

 geren moduko lan gayak,

 bete arazten dizkigutenak

 Amarenganako nayak;

 baņo ez gera bear aiņbeste,

 arrebak eta anayak,

 arrebak eta anayak,

 berari eman oi diogunak

 egun on eta alayak.

 

 Senitaldea ira puskatan

 asi gaitezen banatzen,

 jarraitutzeko zati bakoitza

 gure iritziz pamatzen:

 oetatik bat ari dirade

 beren Amacho penatzen,

 ez dutelarik gauza onikan

 orrekiņ berenganatzen.

 

 Oen jazkera eta oiturak

 ez dirade euskaltarrak;;

 orretatikan ezagun dira

 seme ta alaba charrak:

 diranetikan beste gauza bat

 adierazi bearrak

 asko alditan ekartzen ditu

 pamiliako negarrak.

 

 Erbestetikan etorritako

 jantzi eta erausiak

 dauzkate emen, gure errian;

 euskal-moldeak autsiak:

 berrichukerik ichututako

 gure senide jauziak

 dituzte gauza maitagarriak

 alde batera utziak.

 

 Pozgarri ez da oitako zenbat

 itzegiten ikustea;

 premirik gabe mintzatzen dute

 berena ezta bestea:

 nonbait dizute gure euskera

 charra dalako ustea;

 eziņ diteke beste modutan

 orla aztutzen utztea.

 

 Noizetikan beiņ entzutan bada

 euskeraz bere jarduntza,

 badirudi au etorri dala

 Kastill'erritik onuntza:

 eman bearrik Ama onari

 merezi duan laguntza,

 alperrik galtzen digute dana

 berdíņ gabeko itzkuntza.

 

 Erlijioko gauzen gaņean.

 orobat zaigu gertatzen;

 lengo jatorra astu zayote,

 berrian dute pentsatzen:

 ez da erresa aditutzea 

 nola ez diran lotsatzen

 ori charra da, bear bezela

 ez badirade zentzatzen.

 

 Ikusirikan Amaz bastara

 darabillkiten erea,

 moduren batez arritzekoa

 ez da orien legea;

 zergatikanze, ematekotan

 gauz bakoitzari berea.

 alkarren lagun aundiak dira

 euskera eta fedea.

 

 Bigarreneko taldean dira

 Amaren ume kutunak,

 berritasunen lauso gabeko

 zar eta gazte chukunak;

 itzakiņ eta egiteakiņ

 lagun bear ditugunak,

 zeren datozen oek betetzen

 beste orien utsunak.

 

 Oraindik ere asko ditugu

 onelako dichakoak:

 nekazariak, artzayak eta

 guraso Elizakoak;

 eta gaņera beste batzuek,

 aurrekoen gisakoak,

 ichaso ortan sayatzen diran

 arrantzale gizajoak.

 

 Onen emazte eta alabak

 izanik Amaren diņa,

 gere itzkeran jarduten zaigu

 arrai saltzen alegiņa:

 nekezkoa da arkitutzea

 jende bat orren berdiņa;

 badute gatza oju egiņaz

 gaņeako ta chardiņa.

 

 Jakiņa dago, lantegi guzti

 eta alderdi denotan,

 badauzkagula beren Amacho

 maite dutenak benetan,

 eta beonek dauka ustea

 ume oyen kelmenetan,

 ta kontatzen du on guztiakiņ

 bere aurreramenetan.

 

 Dala mendian edo kalean,

 jauregian edo bordan,

 euskaldun ume jatorra danak

 ez daki ukatzen nor dan:

 nola itzkuntzaz gaiņdik fedea

 Amarenganako zor dan,,

 au gabetanik euskaldun onik

 eziņ liteke iņorgan.

 

 Irugarrrengo zatian dator

 euskaldun goitien salla,

 zeņak egoki izengaiņtzea

 guretzat dan oso zalla;

 oyek egitez laztandu dute

 Ama onaren masalla,

 maitetasunen aurreratuaz

 irichirik goiko malla.

 

 Gutarretako zenbat senidek

 ez dute usteko, baņa,

 ŋnun argiratu izan oteda

 gure pamilian aņa?

 len eta oraiņ goitutakoai,

 merezi duten ordaņa,

 eman zayegun pozkidarekin

 zabalduaz izengaņa.

 

 Oyen, agite miragarriak

 zer diraden zeņek jakiņ,

 eziņ bagera gu gogoratu

 dakizkigun izenakiņ?

 eziņ diteke bada aditu

 emen esaten danakiņ,

 pamiliaren alaibidea

 senide oen lanakiņ.

 

 Gure errian izandu diran

 ichaso gizon yayoak,

 beren Amaran doatsundea

 ugaritzeko jayoak,

 aren gaņean bildur gabeak,

 nola diraden kayoak,

 garaimenakiņ bota dituzte

 berebiziko sayoak.

 

 Nola urean ala larrean

 euskal gidari prestuak

 milla tokitan izan dituzte

 antsiabartza estuak;

 baņo emengo gerrari trebe,

 leyal eta fedetsuak,

 aitz goyenean beren etsayai

 lotu dizkate eskuak.

 

 ĄO zer euskaldun onragarriak

 goitu dirade Elizan,

 jakintsu eta bertutetsuak

 diralako emen izan!

 gauza aundiak egiņ zituzten

 oriek beren bizitzan,

 senitaldeak ondorenean

 pozkiro gozatu zitzan.

 

 Itzkille eta itzkribatzalle

 guraso benetakoak,

 jakiundekiņ egiņ digute

 liburu onetakoak:

 Jaungoikozkoak, euskal-itzenak

 ta beste tanetakoak,

 iraupenakiņ garaiturikan

 zailltasun eta makoak.

 

 Oetako bat izandu zana,

 beste batzuen tartean,

 Jose Franzisko Aizkibel jauna

 Azkoitiako partean:

 aurtengo Euskal-festa ederrez

 erri au onratutzean,

 kanta dezagun pozez beterik

 senide danok batean.

 

 Azkoitiko seme bat

 bear dana maita,

 on Franzisko Aizkibel

 euskaldunen aita;

 lan ederrak egiņa

 guri erruz naita;

 oraiņ onratutzea

 gure zorra baita.

 


inprimatu