inprimatu
Euskal Erria
Izenburua:
Euskal Erria
Sinadura:
Garmendia Arregi, Jose Inazio
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Garmendia Arregi, Jose Inazio

Argitalpena:
Baserritarra.
Urtea:
1908
Argitalpenaren urtea:
5
Alea:
110.zk.
Orrialdea:
2-3

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Euskal Erria

 

Garmendia, Jose Ignacio

 

 Gure Amaederra

 orida munduan,

 zeņetan Jaungoikoak

 gu egiņ ginduan;

 batzuek urrutian,

 besteak onduan,

 bere semeak gabiltz

 aldegun moduan.

 

 Ama maitagarria

 eta doatsua,

 zeņaren itzkuntzada

 guztiz gozatsua,

 gugatik arkitzenda

 naiko beartsua,

 maite ez degulako

 negarrez gaishua.

 

 Seme esker gaiztoko

 asko dauzka Amak,

 ber bera saldutzeko

 trebe diradenak:

 onen itzkuntz gozoa

 maite ez dutenak

 ematen diozkate

 orrelako penak.

 

 Euskeraz aztueta

 erderaz ikasi,

 gazteria naiko

 orretan da asi,

 orregatik naidegu

 guk adierazi

 ez dutela orrekiņ

 ezer irabazi.

 

 Emendik zer datorren

 ez dute pentsatzen,

 lengo oitura onak

 ari dira galtzen,

 itzkunde deabruak

 kanpotikan sartzen

 eta Euskal-Erria

 gogotikan chartzen.

 

 Alkar iltzekogriņa

 eta pantashia,

 arrotasuna sendo,

 erruz erausia,

 eta gaurko itzkunde

 guztiz ichusia,

 nundik etorri diran

 dago ikusia.

 

 Gure aurretikako

 euskaldun nobleak,

 Amari jarraitzeko

 gu baņo obeak,

 alkarri lagunduaz

 aberats pobreak,

 gure aldean ziran

 zeruko loreak.

 

 Eta jakiundean,

 emengo lurrean

 gizon abillak ziran

 guztien aurrean:

 guretzat izen ona

 eman bearrean,

 asko zayatu ziran

 busti legorrian.

 

 Ama onen itzkuntzak

 daudazki berekiņ

 bertute eder asko

 maitatasunakiņ:

 agi aushen zabaltzen,

 sayamenarenkiņ,

 gogoz eta gozoro

 bear zayo ekiņ.

 

 Au beste itzkuntzakiņ

 zutenean nastu,

 euskerazko legeak

 zitzaizkigun aztu;

 ostera berritzeaz

 beargera poztu,

 ez bada anai onak

 lan orretan oztu.

 

 Orretarako aurrez

 ongido begiratu

 zer galdu dezuten ta

 zer dezuten artu:

 ez geyago zeronen

 amarik beartu,

 beraren mantupean

 bereala sartu.

 

 Emenchen daukazute

 besoak zabalik

 iges egindakoak

 beregandu nairik;

 ez da noski berandu

 batera oraindik

 bier nai badezute

 utzegiteaz gaindik.

 

 Euskaldunak, lenbizi,

 ikasi euskera,

 ta gero, bear bada,

 miņtzatu bestera;

 baņo jarraitu argi,

 ez aztu ostera,

 eta saya aurrai

 au erakustera.

 

 Bera da izkuntzetan

 seguru zarrena,

 Espaņin itzegiņa

 gizonak aurrena;

 eztisua biziro

 eta ederrena,

 nayerak azaltzeko

 ere azkarrena.

 

 Asko zorionean

 oartu dirade

 charra dala euskaldun

 euskerarik gabe:

 eta orregatikan,

 aundizkiak ere,

 egiten asi dira

 itzkuntz onen jabe.

 

 Amaren pozezko

 mundu zabalean

 oraindik asko gaude

 euskera zalean

 goratu bear degu

 au egiņalean

 sartutzen geradela

 "Euskal-Esnalean".

 

 Emengo buruzai ta

 Dianagusiak

 lan ederreak dituzte

 onetan asiak:

 naitasun ona dute,

 Jaunari graziak,

 euskeraz jantzitzeko

 gure probintziak.

 

 Guztiok laguntzera

 gaude beartuak,

 zutitu albagintza

 gauza zeartuak:

 azal ditzagun bada

 nayera artuak,

 jayo giņanetikan

 barrenen sartuak.

 

 Ea bada maiteak,

 iriki begiak,

 esaten zaitzutenak

 dirade egiak:

 garbi gorde ditzagun

 geronen legiak

 utzitzen ditugula

 erbestekeriak.

 

 Ez gaitezela izan

 eskergabekoak,

 baizikan seme leyal

 Amazalekoak:

 chukatu ditzayogun

 berari malkoak,

 naigaberik asko du

 lengoa gajoak.

 


inprimatu