Udaberri goiza

Zubigar

 Zoragarrizko arginabarra jaiotzean

 jauna'k begiak iriki dizkit goiz-goizean,

 gau otzamarrak intz ozpil eta txit lodia

 leiar gañetan nola utzi duan ikusiaz;

 Eta ortzian urdintasuna nausitzeaz

 epeltasunak intz lodiena metutzean

 pozez jaiki naz lilluragarri dan goizeko

 gauza politok egunabarrez ikusteko.

 Ta sortaldeko menditzarraren gibeletik

 eguzki izpiak ortzi-sapaira disdis dagi

 ipar-aizedun giro atsegin ta gozoa

 iragarriaz goiznabarrean goi-margoak.

 A, ta euzkiak pitxizko bere printz ederraz,

 urrezko musuz, mendi-gallurra gorritzean

 an-emen poza, txorrotxioa, nabaitzen da

 baso-zuaitzen adar intzatu tartietan.

 Gerri sendodun zuaitz tantaien orpo-orpoan

 aldizka «tan-tan» ozpil jausiaz intz-tantoak

 gau laburrean intzez bustirik makurtuak

 euki dituzte txorten zuridun lilitxuak.

 Baña... euzkia mendi-atzetik gorutz doa

 ta ozkarbitik banatutzean printz beroak

 intz trinko aiek deuseztu ditu bazterretan

 liliak txutik ta apain jarriaz basoetan.

 Bai, jaiki dira lili etziñak lerden-lerden

 ta mitxeleta-erleak antxe daude jaten...

 ta ipar-aizedun giro gozoa nausitzean

 artzai-txistuen ots zoli ua nabaitzen da...

 Ta ardi otzanak lizardipeko iturrian

 ur gozo ozpila edaten dauden bitartian,

 artzai-mutila geldiro joan da lar-tartera

 umez dagoan txori-kabia ikertzera.

 Eguzkiaren txingar biziak indartzean

 basetxe baten atalondora urbildu naz

 ta kerizpean mutikotxo bat aterrutsik

 txakur txuriaz jolasten dakust parramurri...

 Ta atalondoko intxaurrondoen itzaletik

 likurta gozoz bazterrak eder ikusirik

 jaungoikoaren neurrigabeko altasunaz

 lilluratua gelditu naz

 sinismenetan sendotua...