Orrilla

Zubigar

 Belardietan belarrak oriei...

     zuaitz guztiak

     orriz beteak...

 ta arantza zorrotz bildurgarriak

     dira samurtu

     eta guritu.

 ¿Nun dira orain arantz zorrotzak?

     ¡kiskurtu dira

     bai, bai begira!...

 zorrotza zan len ¿eta orain zer du?

     asi da aultzen...

     ez du zulatzen.

 Lenago orren sasi latza zan

     ta orain leguna...

     oso biguna

 orra bada orain; jarri nayean

     txori gaxoak

     kabi goxoak.

 Larri dabil bai txori maitea

     sartu batera

     eta bestera

 ¡¡txori gaxoak atseden nai du

     antxe gordean...

     arrautz gañean!!

 Txoritxo ama sasi tartean

     an dago bildur...

     ixil ta kuskur;

 laister degu ba bere azpian

     sendi berria

     berak jarria.

 Mutil koxkorrak erne dabilki

     bere begia...

     nai du kabia;

 osteguna da ta arratsaldean

     bai du billatu

     ta ez du arkitu.

 Ituna dago mutil koxkorra

     kabirik ez du

     gaur arrapatu

 etxeruntz dator eta bidean

     kilkerra kri kri

     baña ez da ageri.

 Ixil-ixillik kilker zuloruntz

     ba'dijua, bai

     berak zerbait nai

 baña kilkerra ixildu zaio

     ta da alegintzen

     zulo billatzen.

 Arkitu dio zulotxoa ta

     ez da aspertzen

     au zirikatzen

 kilker gaxoa apal-apalik

     nai ta ez bada

     kanporatu da.

 Txapel barrura sartu ta kri kri

     asten da abesten

     ta ez da ixiltzen;

 mutillak zerbait poztu ta dio:

     "kabirik ez ¡ai!...

     kilkerra orde bai".