Nere kabia
Zubigar
Lumatu ezkero ega sotillean
kabi-legun bila zoro nebillela,
udazken-aroko arrasti batean
nere egadak zaitzen ikusi nuan bat.
Egaka nengoan aren etxe-goian,
ta begirada aiek nereaz josteaa
bere atarira lilluraz jetxi ta
luze jardun nuan maitasum izketan.
Gaur dira amar urte Aloņa-mendiko
Amaren altzora egatu giņala...
Orduan guretzat Arantzazu-mendi'k
etzeukan arantzik, ezti-mendi bat zan.
Kabi ezauskor bat gozo jarri asmoz
kabi-gai Goitarrak mokoan arturik
erpin eztitsuan maiteaz batuta
itxaso-ertzera jetxi nintzan pozik.
Egin zan kabia, kabi maitetsua,
euskaldun-kabia, kabi Jainkotarra.
Goi-eskarrez-eta bost umetxo samur
etorri zaizkigu geroztik bertara
Eztira gureak, ezita berriro
Jaun-Egilleari uztekoak dira
ta ementxe nabil ezilari, zaitzen
mixtodun txerrenak irentsi ez ditzan.
Uztarritxo legun eztiz josi artan
gaur arantz banakak nabaitzen ditugu;
baņa Arantz-gaņera biotza jasota
eramangarrigo gertatzen zaizkigu.
Kabi ederrenak arantzetan dira
ta gurea ere bego apal bertan,
zaztada zorrotzen min-aldi ostean
umetxo ta guzi Jauna'k goza gaitzan...
