Lo artze gozoa

Zubigar

 Udaberriko lili pipillak bezin samur

 oe-ondoan otoizten daude nere bi aur;

 Goi-Aberritik egan jetxiak dirudite

 belaun-gorrian otoi gozoak ondo oguzten.

 Bi mutikoak bi gizontxu lez txuri-txuri

 Jaunai arrenak zuzentzen daude ator-utsik

 Josu'ren Biotz gorrituaren irudian

 lau pitxi diran begi samurrak itxatxiaz.

 Amaitu dute otobaldia ne-maiteak

 ta ur-onetsiaz «Gurutze» ondo egitean

 oe banetan estali dira gozo-gozo

 Jainko-eskardun biotz garbiaz apal oso.

 Gela-bereko maindire zar ta txurietan

 atseden asmoa agitz pozkiro etzatean

 «Zeruko Argi Berria» izendun idaztitxoz

 nere pozgarri daude kutunok eztikiro.

 Bi gotzontxuak berontan zerbait irakurtzen

 geroago-ta motelagoak dira ikusten

 ta lo aztunak menderatzean gixaxoak,

 ­«pluxt»! oi-gañean jausi zaizkate gutuntxoak.

 Eskuetatik idaztitxuok erortzean

 asnas lasaiaz lo geldi dira bi semeak

 ta zazpi ta sei urtedun nere biotz puxkok...

 Jaunak agian... An goian dizkit esnatuko...

 Biotz-ukituz auei begira

 oe ondoan gelditzean

 onen bultzadaz nere mingaña

 ixil onela mintzatzen da:

 «Lo-artze gozo zoragarria

 nere kutunen lo-artzea...,

 nik be berdiña eduki bear

 nai ba'det Goian esnatzea.»