¡Lengoak juan ziran, oroitu!

Zubigar

 Lengo zuazti bikain, ezea,

 agertzen da gaur gorri-gorria

 ¡negu aizeak bota dio-ta

 bere gañean zeukan orria!

 Lengo loretxo panpin, arroa,

 jauzia dago ustel-ustela

 ¡negu gogorrak izoztu nunbait

 txorten artako muña epela!

 Lengo txoriak gordeak dagoz

 tellatupean al dan kuskurren

 ¡negu beltzaren ekaitz garratzak

 eukirik orain bertan illurren!

 Lengo soroak belar biziaz

 beti orlegi ziran azaltzen

 ¡orain ordea negu zitalak

 ez die uzten belarrei azten!

 Lengo landa aiek pinpillinpauxaz

 ederki zuten apaintzen lurra

 ¡baña gaur negu gaiztoak digu

 aiek il eta eman elurra!

 Lengo goizkin intz ederduna

 euzki argiak zuan dizdizten

 ¡ta negu illunak laga nai ez gaur

 lengo orduetan euzkiai pizten!

 Lengo ozkarbiak poztutzen zigun

 edertasunaz gure biotza

 ¡ta negu gaizto biurri onek

 estali digu lañu beltz beltzaz!

 Lengo itsasoa... polit, urdiña,

 biotz guztitan atsegin zana,

 ¡negu gizatxar biotz gabeak

 aserratu du... ¡¡ene au lana!!

 Lengo egazti abeslaria

 ixil daukagu mottel-mottela

 ¡negu gaizkorrak utzi bai dio

 bere mokoa mutu bezela!

 Lengo gauza-aiek bukatu dira

 lenago panpin izanagatik

 ¡negu zorrotzak moztu die ta

 edertasuna zañen erdirik!

 ***

 Era berean juan zitzaizkigun

 gure asabak arrunt aituak

 eta gure ere bide beretik

 beste ludira laisterka guaz

 beaz garaia gaur dan ezkero,

 oroitu beti-beti Goikuaz.