Guziz ederra zera zu Maria
Guziz ederra zerazu Maria
Guziz ederra ta sortzez garbia;
Oben-kutsuak eztizu bein ere
Loitu gogoa.
«Sortzez garbia» deika ari zaizkitzu
Orain ludian diran izakiak
Orok zaituzte zeińek bere erara
Zu goraipatzen.
«Sortzez garbia» zeru gorenetan
Oiu-dagizu Aingeru sutsuak
Ta su-lezean zuk zapalduriko
Txerren gaiztoak.
«Sortzez garbia» altz-adarr gainetik
Diotsu urtxindor xaramelariak
«Sortzez garbia» zelaian sortzen dan
Lore urrintsuak
«Sortzez gabia» gau ozkarbiotan
Diotsu izarrak ortzi urdińean;
Baita iguzkiak egunaz bazterrak
Argiztatuaz.
«Sortzez garbia» diote aizeak
«Sortzez garbia» ibaien murmurrak;
«Sortzez garbia» itsaso gaitzaren
Orro burrundak.
«Guziz ederra ta sortze garbia»
Deitzen zaitugu gizon negartiok,
Lurreko zelai malkor illunetan
Erbestetuok.
«Sortzez garbia» diotsut nik orain;
«Sortzez garbia» esango al dizut
Gero zeruan menderen mendetan
Zu goretsiaz.
