Agur nere herriari

 1

 Urrundik ikhusten dut, ikhusten mendia,

 Zeinaren gibelean baitut nik herria;

 Jadanik dut aditzen (zorion handia!)

 Ezkila maitearen hasperen eztu,

 2

 Ezkila, zer othe duk hik egun erraten?

 Urrunera zer berri othe duk igortzen?

 Mendiek hedoipetik dautek ihardesten

 Hik errana zerura ditek helarazten.

 3

 Lanadako langilea, artzain mendikoa,

 Ithurriko bidean dohat neskatoa,

 Aditurik, ezkila hire boz lañoa.

 Othoizten hasi dituh ama zerukoa,

 4

 Nik eredut othoizten Birjina Maria,

 Basherrietan galdu haurren gidaria;

 Neretzat othoi dezan ardiets grazia

 Bakean kautsitzeko nik egun herria.

 5

 Mendiak utzi ditut urrun gibelean

 Herria dut ikhusten jadanik aldean

 Zer duk, ene bihotza, saltoka barnean?

 Othe duk huts-eginen herrira beltzean?

 6

 Ahur, agur, herria! agur sor-lekhua!

 Agur, nere haurreko lekhu maitatua!

 Jainkoak aditurik haur baten oihua,

 Hire gana duk haur bat egun hurbildua.

 7

 Mendien hegitik hartuz zeiherrera,

 Iduri chingola bat, aldapa behera.

 Bidechka, hi chuchen hain jausten zelaiera;

 Chuchen ereman nezak ahaiden artera.

 8

 Bide hegiko haitza, zembatez haurrean.

 Igandetan mezatik etchera sartzean,

 Zembatez ez nauk jarri, amaren aldean,

 Hire adar lodiek egin itzalean!

 9

 Baratze gibeleko elhorri churia.

 Bethi duk begiratzen haurreko tokia.

 Hik bezala zertako, aldaska garbia.

 Ez dut nik sor-lekhuan higatzen bizia

 10

 Bainan nere begitik nigar bat da jausten;

 Bozkarioak darot bihotza gainditzen

 Etchekoen boza dut jadanik aditzen

 Jainkoa, darozkitzut eskerrak bihurtzen!