Uste gutxien dugun garaian
Etxeberria, Segundo
1
Uste gutxien degun garaian
dira naigabeak sortzen,
Gure auzoko baserri eder bat
ikusia det erretzen.
Nere otoitzez, Goiko Jaunari,
auxe ari naiz eskatzen,
Baserri ortan bizi diranak
sano atera ditezen.
2
Susto batean esnatua naiz,
oian nengona etzanik,
Orko deadar eta karraxi,
beldurgarriak izanik.
Neregan nion: auzo orretan,
Jaunak, eztute gauz onik,
Baņa bertara nintzanerako
etzegon eginkizunik.
3
Nere pausoak eman ditut nik
modurik azkarrenetan,
Baņa iritxi naizenerako
orra zer ikusten detan.
Besteak beste, ainbat ganadu
erre, kixkalita, bertan,
Baserri ortan gertatu dana
penagarria benetan!
4
Zorigaitzean gertatu da au
gabaren erdi erdian,
Zer naigabea su zakar orrek
deitu dioten garaian!
Jaunari esker, zauriturikan
iņor ezta familian,
Beste guziak or erre dira,
zegona zegon tokian.
5
Aita ta amaren ezpaņetatik
ezin da sortu itzikan,
Suan argira ikusten diran
negar malkoak baizikan.
Karraxi baten, beren ondoren,
umeak anka utsikan,
Izango ote da au ikusita
lertuko eztan biotzikan?
6
Onela dio baserritarrak
lau orma beltzi begira:
Ainbat urtez guk egindakoak
ordu baten urtu dira.
Su zakar onek ekarri gaitu
aiņ izakera larrira,
Zer janik eta zer jantzirik ez;
eskeko baten neurrira.
7
Nik erantzuna; poztu zaitea
auzotar biotzekua,
Jaunari esker, gure etxean
zuentzat ba-da lekua.
Goseak eztu iņor galduko;
zerbaitetatik naikua,
Zer jantzia-re sortuko degu
nola edo alakua.
8
Aurtxoak lotan jarri ditugu
Jaun Zerukoan pakean,
Eta guk degun buruaustea
sukalde txoko batean!
Lur jota dagon baserri ori
nola jaso ditekean,
Oso erreza eztago baņa
al dana saia gaitean.
9
Baserri ortan gertatu dana
orra guziok jakindu,
Ta ba-dirudi biotz zabalez
nai digutela lagundu.
Danok alkarri esku emanda
bear degu alegindu,
Gure lagun zar biotzekoak
premi aundiņa orain du.
10
Lena eztago konpondutzerik,
egin dezagun berria,
Kendu deiogun auzotarreri
aik estuasun larria.
Euskaldunari lagundutzeko
dago gaur Euskalerria,
Berealaxe altxako degu
lur jo duen baserria.
