Lur egarriaren arren minak

Agerre, Jose

 Izu dakarra

 egarri gaitzok ok,

 alorren erretzailea.

 ¡Arren, bai, arren!

 Jaungoikoari

 eska dizogun euriya.

 Ola beitzuten

 lengo jorrailek,

 orok ziezten omena.

 Ola beharrez,

 azken ilargiz

 urtan sar bedi Epaila.

 Gozagarrizko

 euri sasoi au

 eskuan genuen iya-iya-

 ipar ergelak,

 barreiazale,

 euri au zigun nai traba.

 Dirutan diru

 ur hunek balio,

 urre gorriya bailitza;

 bañan olakoa

 badu aspaldi

 ezaigu izaten emana.

 Iduria du-ta

 agor-basoak

 zeruak ugundu gaitz-lurra.

 Urrun urrunat

 badoaye berriz

 urrana genuen ur hura.

 Berriz gosea

 langile-etxetan,

 ozkaz aginka dongea.

 Ereintzaroan

 bazuen larri

 nekazariyak kaltea.

 Zerutik soilik

 igurik deike

 lazeri oen amaya.

 Ez utzi gero

 ibai-errekak

 t'urak joaitera itxasora;

 zabarrez edo,

 gerta ba'zaizue

 hunen egite makurra,

 ez hel negarrez

 Jaungoikoari

 ezinbertzean eskeka,

 nai ezbeitiyo

 iñori lagun

 berez jaukitzen ezba'da.

 Besoen alperra

 arin-beharrez,

 mirari aisak ez galda.

 Funtseko gauzak

 izanik ere,

 neke ta nekez bil oi da.

 Ez uste gero

 naikoa dela

 gaurkotz dezagun urezta;

 gerokoan ere

 bear dugu lan

 bein-betikotz t'erabata.

 Ken behar dugu

 mendi-goietan

 agorte tzar ta gogorra:

 ortarakoxe

 zuraitzak jarri,

 auxe beita bide ziurra.

 Ur-menak bitez

 basotan zear

 gotor-gotorrak atera;

 alegin zagun

 izan ez dadin

 lur puska ere garbala.

 ¡Beiti-aldeko

 eremu trixtiak!

 goitik datorzie bai gaitza.

 Zuraitza digu

 eman Jinkoak

 lurretan dadin jabea.

 Zuazti beitzen

 orlei-orleia

 Paradisu'ko Baratza.