Lore zutitua

Etxebarria, Dora

 Nire sustari guztiak zugandik dira alikatzen

 zure abotsez naiz bazkatzen, zure begiradatik,

 eta, zugandik bizi naizelako lilluraturik,

 oldozten dezunagaitik, dezunagaitik mintzatzen.

 Aragi minberatuaz eta gure ille zuriakin

 ioango gara azkenean. Gure egi aundieren

 garraldia, gero, aantzia izango da ilten naizen

 une berean edo, zure il-zoriko arnasakin.

 Lastoa, txortena, sustraia, lorea, igalia,

 maitasunaren guna izan ziran, une bateren

 barrunbean, guretzako zuana umaotu bizia.

 Eguzki t'aizez, itzalge, ezetasun gabetua,

 zure izate berberean naizelako bazkatzen

 lore bat naiz ni, samin zorigaitzetan zutitua.