inprimatu
Nuklearrez hila
Izenburua:
Nuklearrez hila
Sinadura:
Esnal, Pello
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Esnal, Pello

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1979
Argitalpenaren urtea:
Alea:
848.zk.
Orrialdea:
38-39

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Nuklearrez hila

 

Esnal, Pedro Mª

 

 1.

 

 Egun haizetsua zen

 gure herritik gertu

 zentrale nuklear bat

 zenean lehertu.

 Guztia kiskali zen,

 ni errauts bihurtu.

 Inork ez zuen nire

 zuloa haitzurtu.

 

 2.

 

 Erreak ziren denak,

 maite eta guraso,

 bertsolari hautsia

 nork lurretik jaso?

 Orain nire herritik

 urruti naiz oso.

 Haizeak ekarriko

 ninduen akaso.

 

 3.

 

 Baina nire bertsoek

 bizirik diraute,

 une batez kantura

 eramango naute.

 Doinu tristez nahi nuke

 ingurua bete,

 arik eta norbaitek

 txanda hartu arte.

 

 4.

 

 Etengabe jo zuen

 hamaika eztarrik:

 «herriak ez du nahi

 indar nuklearrik».

 Baina oihu guztiak

 joan ziren alferrik.

 Gaur malkoek ez dute

 begien beharrik.

 

 5.

 

 Inork eragin gabe,

 denak bat batean,

 din-dan garrasiz omen

 tristuraz betean.

 Isiltasunik ez da

 gure lur maltean.

 Hilezkilen nigarra

 nork lotu katean?

 

 6.

 

 Nahiz ameslariek

 bestela sinetsi,

 arrain txikiak ezin

 handia irentsi.

 Berdin gertatuko ote

 bihar eta etzi?

 Hilezkilak oraindik

 ez du behintzat etsi.

 

 7.

 

 Hona hil hots hautsia,

 menditan barrena

 oihartzun nekagaitzak

 airez dakarrena.

 Amaigabeko hileta

 gure herriarena,

 bertsolariarekin

 minez dakorrena.

 

 8.

 

 Ahaztu naiz hilargiz

 eta izarren urrez,

 ahaztu eguzkiaren

 irripar samurrez.

 Hemendik joanak ote

 betiko agurrez,

 heriotza agirian

 uzteko beldurrez?

 

 9.

 

 Bertsolaria ere

 ba doa tristerik.

 Ezer ez da geratzen

 bertsoa besterik.

 Hemen ba ote dago

 berriro hasterik,

 heriotzaren baitan

 bizia bizterik?

 


inprimatu