Choriak
Erreka Ichasok
¡Zer atsegin dan esnatutzea
Lo eder luze batetik,
Aritzan diran chorichuaren
Soiñu eztiak entzunik!...
Ezta neretzat lurbiran sortu
Eresi ederragorik,
Ala choriak berez duena
Menperatuko duenik.
Egun-sentian eguzkiaren
Erraiñu berak baiñan len,
Zeiñek gabeko illuntasuna
Argira duten biultzen:
Chori chikiak azkoz lenago
Kantari dira esnatzen,
Eta alderdi inguru dauden
Guzti guztiak alaitzen.
Berak dirade denaran aurren
Egun-berrien zealari,
Berak bakarrik-dute agurtzen
Goizeko izarra, kantari,
Berak otoitza egiten dute
Eresiz Jaungoikoari...
¡Bai, lagunduko diet lan ortan,
Pozkidaz chori danari!
Jaiki ta irtetzen ba baserritik
Lanera nekazaria,
Zintzo ta umill beti ñaiean
Jaungoikoaren legue
Aztutzen zaio berealase
Mundoko lan ta nekea,
Entzunik, pozik, chori chikien
Erezi zoragarria.
¿Zer du choriak biurtutzeko
Atsekabeak pozera,
Lurbirako lan, naigabe asko
Zoriontasun gozora,
Bear eztiran zitalkeriak
Luzaroako pakera?...
Jaunak lendikan ipiñi zion
Zeruko kanta ber-bera.
Egunez berriz alaitzen ditu
Baserri eta mendiak,
Zelai, basoak, sagasti eta
Erreka pizkor garbiak,
Nolo arkaitzan bera datozen
Osasun ur iturriak;
Atseguin diran, gozo diraden
Chorien kanta eztiak
¿Zer da baserri zabal-zabala
Chori eresi gaberik;
Zor da mendia, zer zumardia
Ez baldin bada choririk;
Zer litzake, zer, uda-berria
Ezpalitz oien soiñurik,
Den dena utsa, eta ariman
Naigabe andi bat besterik?
Oparo det nik uda erdian
Bero andia danian,
Itzalpe eder, ipar biguna,
Zugatz bateren azpian!...
Eta gaiñera azi dedilla
Zugatz orren adarrian,
Chori polit bat pozkidaz anchen
Kantari ao betian.
Atozte bada, chori chikiak,
Kantarienak onera,
Ega bizian, laisterka nere
Echeko teillatupera
Soiñu ederrak, pozkarrienak
Emenche zabaldutzera,
Ta gure echean zoriontasun
Onena banatutzera.
Zuen kabiak nere echean
Dira aipamen onenak,
Utziko ditut oiechengatik
Lurbiran diraden denak
Aztuko zaizkit beti-betiko
Nere biotzeko
Zuek kantari ta nik entzunik
Soiñu zoragarrienak.
