Larrazkena

Erramouspe, Pierre

 1

 Uda heldu gaitzekin, horra iragana;

 Dembora gochtua, oi,  zer zoriona!

 Hamabi oren gaua, hamabi eguna,

 Ordutikan hasten da, bethi larrazkena

 2

 Gau luzeak eguna, ezti du ezarri;

 Gozu guzien ama, duela iduri.

 Eskerrak zor ditugu, zeruko Aitari;

 Eta hark igorririk, jin larrazkenari.

 3

 Urriko hilabete parerik gabean

 Laboraria ez da, ez atsegabea.

 Bil ahala hazkurri, badu etchaldean.

 Gose beldurra urrun du larrazkenean.

 4

 Arthoak zohituah, bai eta gaztenak,

 Molko onduak dauzka, dilindan aihenak;

 Barrikak betheko tu hekien urinak;

 Holako gauzak ditu, bethi larrazkenak:

 5

 Arbolari fruitua, eroria zaiko.

 Larrean da ezkurra, eta bertze asko.

 Gure kabala maiten, ongo gizentzeko,

 Horra zer gauzak diren jin larrazkeneko.

 6

 Letsunak karrankaka, airean gorarik,

 Urzo urdinak berriz, hegalak zalhurik,

 Iragaiten zauzkigu, Eskual-herritik.

 Oi, zer ikusgarriak, guk larrazkenetik!

 7

 Ihiztariendako hau da, hau, dembora!

 Idorturik daukate, orduko, bolbora.

 Aitzinetik diote, solas hau ardura.

 Ago, ago, hel gaiten, hel larrazkenera.

 8

 Orenak choragarri, dituzte goizetan,

 Urzoen hatzemaiten, mendi hegaletan;

 Batzuk tiroka eta, bertzeek saretan,

 Bethi hola dabiltza, hor, larrazkenetan.

 9

 Arthoak bildu eta, eraiten ogiak,

 Hazaro erditako, ahalaz, guziak;

 Pherde pherdea dira, neguko jarriak;

 Laster sortharazirik, larrazken eztiak,

 10

 Damurik ez bethiko zure iraupena,

 Dembora choragarri eta hoberena

 Gazte ala zaharren guzo bat zarena:

 hartuz erraiten dautzut: «Agur, larrazkena.»