Ill zan!

Erkizia, Zirilo

 Anche ikusi nuben

 Zegola jarrita,

 Neskach gazte ichu bat

 Chit gaizki jantzita;

 Penaturikan oso

 Ura ikusita,

 Galdetu niyon bici

 Ez alzuben aita.

 Segiran esan ciran

 Etzubela bizi,

 Aita-amaren faltan

 Ura zala azi,

 Gurasorikan gabe

 Munduban igasi

 Sufritzen besterikan

 Etzubela ikasi.

 ¿Zure aitak ez-aldizu

 Ezer ere utzi?

 Galdera egiñ niyon

 Ichu gaisuari,

 Eta ez eranzunik

 Itz bat ere neri,

 Chanpon bat eman niyon

 Limosnaz berari.

 Sasoyik onenian

 Bide bazterrian,

 Eskubak zabaldurik

 Zeguen eskian;

 Pasatzen zan guztiyak

 Pena artzaikian,

 Zergatikan zeguen

 Otzak iya illian.

 Zortzi bat egun barru

 Pasa nitzan berriz,

 Len bezela zeguen

 Gaisua miseriz;

 Eztula egiten zuben

 Pechutikan larriz,

 Alasen egoten zan

 Makiñabat aldiz.

 Irugarren aldiyan

 Juanik beregana,

 Ikusi nuben berriz

 Eztulka ari zala,

 Eta bazirudien

 Ill biar zubela;

 Besotikan orduban

 Sarri niyon eldu

 Gaisuak eziñ zuben

 Begirik zabaldu

 Ta bere ongillia

 Naizuben ezagutu.

 Laister aski juan giñan

 Pobreen echera,

 Atian deitu eta

 Monja zan atera

 Nere ichu gaisua

 Barrenen sartzera.

 Niyon pasadizua

 Monjari kontatu,

 Eta norbaitek biar

 Zubela kupitu.

 -Ongi egiten dezu

 Gaztia, guztiro,

 Ichu gaisua emen

 Egongo da bero,

 Jan-eranaren faltik

 Ez izanik gero

 Eztula sendatzia

 Liteke espero.

 Monja ona ayekiñ

 Laja nubenian

 Poz bat sentitzen nuben

 Nere barrenian.

 Iru-garren eguna

 Pasatu zanian,

 Ikustera juan nitzan

 Zuzen zuzenian;

 Sarturik monjarekiñ

 Ichuben gelara,

 Nere itza entzunta

 Esnatu zan ura,

 Salto egiñ nayian

 Oyetik kanpora,

 Neroni juan nitzayon

 Oyaren ondora.

 Asi zan larri-larri

 Kontubak kontatzen

 Eta bere buruba

 Zuben biartutzen.

 Zenbat sufritzen zuben

 Eziñ leike esan,

 Len bañan gaizkiyago

 Orduban sentizan

 Eta galdetu zigun

 Konfesatuko zan.

 Oyaren bazterrean

 Neguen jarriya,

 Zerbait neri esateko

 Ark zeukan larriya!

 -Ai beza, esan ziran,

 Nere ongillia,

 Laburtu da orainchen

 Neretzat biziya,

 Ta bukatu baño len

 Daukatan guziya

 Gauza bat artu beza

 Estimagarriya.-

 Itz ayek esan eta

 Isill zan gelditu

 Pechutikan naiyian

 Zerbait ateratu.

 Desio ura zuben

 Agudo kunplitu

 Eta gurutzecho bat

 An ziran azaldu.

 -Ar beza, esan ziran,

 Gorde beza ongi,

 Bizi dan bitartian

 Pechuban iduki;

 Nik chic maite dedala

 Bedorrek badaki;

 Onek, Zeruko atiak

 Biaizka idiki.

 Amaren izenian

 Diyot nik eskatzen,

 Arren, ez utzitzeko

 Gurutze ori galtzen;

 Biyotz biyotzetikan

 Nuben maitatutzen

 Zor guztiyak diyozkat

 Orrekiñ pagatzen.-

 Zuk neri ez dirazu

 Gaiso orrek zorrik,

 Bañan gurutzecho au

 Gordeko dizut nik;

 Munduban ez da ezer

 Au baño oberik;

 Pagatutzeko ezta

 Mendiyan urrerik.

 Egun señalagarri

 Ostiral Santu zan

 Ni gertatu nitzana

 Urrengo aldiz an;

 Ezkill agoniyako

 Otsa aditzen zan,

 Nere ichu tristea

 Ordubanchen ill zan!